LATEST BLOGS

Separation of Church and State

 97,651 total views

Mga Kapanalig, ginamit na dahilan ni Senador Robin Padilla ang prinsipyo ng separation of church and state upang depensahan ang kontrobersyal na televangelist na si Apollo Quiboloy. Ito ang kanyang dahilan kung bakit pinangunahan niya ang paglalabas ng isang written manifestation bilang pagtutol sa pagpapaaresto sa nagtatag sa grupong Kingdom of Jesus Christ. 

Nagsagawa ng pagdinig ang Senado, sa pangunguna ng women and gender equality committee na pinamumunuan ni Senador Risa Hontiveros, tungkol sa mga alegasyon ng pang-aabuso umano ni Ginoong Quiboloy sa mga babae at batang miyembro ng Kingdom of Jesus Christ. Hindi kailanman sinipot ng nagpapakilalang “Appointed Son of God” ang mga pagdinig sa senado. Dahil dito, pinapa-cite in contempt siya ni Senador Hontiveros, bagay na kinokontra ni Senador Padilla.

Kasama ni Senador Padilla sa pagpigil sa gustong mangyari ng komite ni Senadora Hontiveros sina Senador Bong Go, Cynthia Villar, at Imee Marcos. May kanya-kanya silang dahilan, ngunit para kay Senador Padilla, naniniwala siyang labag sa separation of church and state ang ginawang imbestigasyon ng komiteng pinamumunuan ni Senador Hontiveros. Nakakaiskandalo raw ang pagsisiyasat ng senado, bilang isang institusyon ng estado, sa mga akusasyon laban sa lider ng Kingdom of Jesus Christ. 

May dapat linawin sa pagkakaunawa ni Senador Padilla sa prinsipyo ng separation of church and state. Binabanggit ito sa Saligang Batas ng 1987, pero ang pinatutungkulan nito ay ang pagbabawal sa estado na magtatag ng tinatawag na state religion. Hindi rin dapat manghimasok ang estado sa malayang pagsasabuhay ng pananampalataya ng mga mamamayan. Bawal ding gamitin ang pondo ng bayan para suportahan ang isang partikular na relihiyon o religious group

Madalas abusuhin ang prinsipyong ito ng mga kritiko ng simbahan, lalo na tuwing may sinasabi ito tungkol sa mga isyung panlipunan at pampulitika. Sa kaso naman ng pagsisiyasat sa mga pang-aabuso ng isang lider ng simbahan o grupong panrelihiyon, dapat ding itama ang pag-unawa sa separation of church and state. Hindi tinatanggal ng prinsipyong ito ang tungkulin ng ating public officials na magsiyasat sa ngalan ng pagtataguyod ng katotohanan at ng kapakanan ng taumbayan. “No one is above the law,” ‘ika nga. Kahit ang mga lider ng simbahan, anuman ang relihiyon, ay dapat papanagutin sa batas kapag sangkot sila sa krimen. Hindi nila dapat gamitin ang relihiyon.

Mahalagang magkaroon tayo ng tama at sapat na pag-unawa sa kahulugan ng separation of church and state. Dapat din natin itong asahan sa chairman mismo ng Senate Committee on Constitutional Amendments and Revision of Codes. Si Senador Padilla po ito.

Hindi maikakailang impluwensyal na personalidad si Ginoong Quiboloy at lumalampas ito sa mga kasapi ng kanyang grupo. Hanggang sa pulitika, mararamdaman ang tila pagpapahalaga sa kanya ng maraming pulitiko. Ang pagiging bantulot nilang alamin ang katotohanan sa mga lumalabas na isyu laban sa televangelist ay isang patunay. Nakalulungkot ito dahil hindi ba’t ang taumbayan—hindi ang mga kaibigan at kakampi—ang dapat nilang pinapanigan, pinaglilingkuran, at ipinagtatanggol? Ang mga nasa pamahalaan, paalala ng mga panlipunang turo ng ating Simbahan, ay dapat na kumikilos sa ngalan ng kabutihang panlahat o common good

Mga Kapanalig, ang paalala ng Panginoon sa mga Israelita sa Exodo 23:6 ay akmang-akma sa ating mga lingkod-bayan ngayon: “Huwag ninyong pagkakaitan ng katarungan ang mahihirap.” Kaakibat ng paggagawad ng katarungang ito ang pagtiyak na kumikiling ang ating mga lider sa sinuman—hindi dahil sa impluwensya, utang na loob, o pagkakaibigan—kundi dahil sa paninindigan para sa kung ano ang totoo, tama, at mabuti. Ito sana ang maging sandigan ng ating mga pinuno, hindi ang maling pag-unawa nila sa mga prinsipyo ng ating mga batas.

Sumainyo ang katotohanan.

Nagbabadyang gun culture?

 115,724 total views

Mga Kapanalig, pinapayagan nang muli ng Philippine National Police (o PNP) ang pagkakaroon ng mga sibilyan ng semi-automatic rifles. Ito ay matapos amyendahan ng PNP ang implementing rules and regulations ng Republic Act No. 10591 o ang Comprehensive Firearms and Ammunition Act. 

Ipinasá noong 2013 ang naturang batas na naglilimita sa pagmamay-ari ng ordinaryong mamamayan ng baril. Mabababang kalibre lamang ng baril, gaya ng handgun, ang pwede lamang palisensyahan ng mga sibilyan. Tugon iyon sa paglaganap ng tinatawag na loose firearms o mga di-lisensyadong armas at mga lisensyadong baril pero nasa kamay ng iba. Datos mismo ng PNP ang nagsabing maraming krimen noon ay ginamitan ng baril. Nasa 400,000 din daw ang mga loose firearms noon.

Inalmahan ang Comprehensive Firearms and Ammunition Act ng mga tao at grupong concerned daw sa seguridad ng mga sibilyan. Kaya naman, bumuo ang PNP ng isang technical working group na tumalakay sa mga bagay na ito pati na rin sa panganib na maaaring maging kaakibat ng pagmamay-ari ng mga sibilyan ng semi-automatic rifles. Sa huli, paliwanag ng PNP, mas nanaig ang paniniwala ng TWG na kaya namang maging responsable ng mga taong gustong magkaroon ng ganitong uri ng armas. Tiwala ang ating kapulisan na kung responsable talaga ang mga gustong magmay-ari ng riple, papayag silang iparehistro ang kanilang armas. 

May mga ilalatag din daw na mga safeguards para hindi abusuhin ang batas. Hindi raw basta-bastang pwedeng magkaroon ng riple ang sinuman. Kasama sa mga requirements ang pagkakaroon ng police clearance, pagsasailalim sa psychiatric at drug tests, at pagdaan sa mga training. 

Sa track record ng pagpapatupad ng maraming batas sa ating bansa, mahirap na hindi mangamba sa batas na ito. Kaligtasan at buhay ng tao ang nakataya kapag ang mga armas na ito, mababang kalibre man, ay mapunta sa kamay ng mga iresponsableng tao. Ilang beses na tayong may napanood o nabasang balita tungkol sa mga karahasang sinisimulan ng mga taong may armas. Naaalala pa ba ninyo ang balita noon tungkol sa isang dating pulis na kinasahan ng baril ang isang siklista na nakagitgitan niya sa daan?

May mga nangangamba ring lumaganap ang tinatawag na gun culture dahil sa pagbabagong ito sa regulasyong may kinalaman sa pagmamay-ari ng baril. Ang grupong Gunless Society of the Philippines ay ginawang halimbawa ang mga mass shooting na nangyayari sa Amerika. Doon kasi, mas madaling magmay-ari ng baril ang mga sibilyan bilang pagkilala raw sa karapatan nilang ipagtanggol ang kanilang sarili. Sa tingin ninyo, mga Kapanalig, posible rin ba itong mangyari sa ating bansa?

Hindi natin masisisi ang mga kababayan nating nag-aalala sa kanilang seguridad, lalo na’t hindi mawawala ang mga masasamang-loob na nais mambiktima ng kanilang kapwa. Ngunit hindi ba ito salamin ng kakulangan ng kakayahan ng mga alagad ng batas na protektahan tayong mga mamamayan mula sa kapahamakan? O kaya ay ng kawalan natin ng tiwala sa kanilang agad na rumesponde kapag may krimen? 

Sa isang panayam noong isang taon, sinabi ni Pope Francis na ikinalulungkot niya na ang paggamit ng baril ng mga sibilyan upang ipagtanggol ang kanilang mga sarili ay naging “habit” na, nakagawian na. Binatikos niya ang malalaking negosyong nakikinabang sa paglalako ng ideyang baril ang pananggalan ng tao laban sa kasamaan. Mahigpit man o hindi ang mga regulasyon, tinutulungan ng pagbebenta ng mga baril at armas ang mga taong pumatay.

Mga Kapanalig, sikapin nating umiwas sa karahasan at sa paggamit ng mga armas. Sikapin nating gawing “talim ng araro ang mga tabak, at karit naman ang mga sibat,” paalala nga sa Mikas 4:3. Dasal nating hindi maabuso ang batas ng bansa tungkol sa pagmamay-ari ng baril.

Sumainyo ang katotohanan.

Agrikultura at ekonomiya

 126,973 total views

Mga Kapanalig, hindi pa man tayo umaabot sa tinatawag na peak o pinakamatinding bahagi ng nagpapatuloy na El Niño, umabot na sa 151.3 milyong piso ang halaga ng pinsalang idinulot nito sa sektor ng agrikultura. 

Ito ang pagtataya ng ating Department of Agriculture batay na rin sa datos na libu-libong tonelada ng palay at mais mula sa mahigit 3,000 na ektarya ng mga taniman ang nasira na dahil sa matinding tagtuyot. Ang mga pinakaapektadong magsasaka naman ay matatagpuan sa Western Visayas at Zamboanga Peninsula. Binigyan na raw sila ng ating gobyerno ng tulong katulad ng mga buto ng gulay na maaari nilang itanim pansamantala at mga materyales sa pagtatanim ng mga tinatawag na high-value crops na kaunting tubig lang ang kailangan. Nagsimula ang El Niño noong Hulyo ng nakaraang taon at inaasahan ng PAG-ASA na matatapos hanggang sa Abril ngayong taon. Nakababahalang titindi pa ang negatibong epekto nito sa ating agrikultura. Noong isang taon nga, 0.7% lamang ang inilago ng halaga ng ating produksyon sa agrikultura at pangisdaan. Ang kalagayan ng sektor ng agrikutura ay may epekto naman sa ating ekonomiya.

Dapat itong bantayan ng lahat, lalo na ng gobyerno. Sa survey pa naman na ginawa ng Social Weather Stations (o SWS), apat lang sa sampung Pilipino (o 40%) ang umaasang bubuti ang kalagayan ng ating ekonomiya ngayong 2024. Ito ang pinakamababang economic optimism mula noong kasagsagan ng COVID-19 pandemic kung saan nasa 30% lang noong Hulyo 2020 at 33% noong Setyembre 2020 ang nagsabing bubuti ang ekonomiya sa bansa. Ang datos ngayong 2024, na batay sa survey na ginawa noong bago matapos ang 2023, ay malayo rin sa 56% nang umupo sa puwesto si Pangulong Bongbong Marcos Jr noong 2022. 

Kung magpapatuloy ang pinsala ng El Niño sa ating agrikultura at hindi maaagapan ang mga epekto nito, babagal ang paglago ng ekonomiya. Kung mahina ang ating ekonomiya, maraming kababayan natin, kasama na ang mga magsasaka at nakasalalay sa agrikultura, ang mahihirapang makaraos sa araw-araw. 

Natural na phenomenon ang El Niño. Ibig sabihin, alam natin kung kailan ito sasapit at kailan ito magtatapos. Alam din natin ang mga epekto nito, lalo na sa sektor ng agrikultura. Sa Pilipinas, tagtuyot ang dala ng El Niño at mas mainit kaysa sa inaasahan ang temperatura. Dahil sa matinding init, ekta-ektaryang mga sakahan ang hindi magiging produktibo. Kung may mga tanim man, kakaunti ang magiging ani. Mababawasan ang tubig na magagamit para sa irigasyon dahil kakaunti o walang ulang magdadala ng tubig sa mga dam at sakahan. Mapipilitan ang ating magsasakang kumuha ng tubig mula sa ilalim ng lupa, at dagdag-gatos ito para sa kanila.

Kaya naman, mahalagang pinaghahandaan ng pamahalaan ang El Niño twuing sumasapit ito. Sa laki ng halaga ng pinsalang dala nito mula noong isang taon, mukhang kulang pa ang ating paghahanda at pagtugon. Sa dulo, ang mamamayan—lalo na ang mga magsasaka at ang mahihirap—ang magtitiis. Ito sana ang mas pinagtutuunan ng pansin ng ating mga pinuno—sa halip na ang pagbabago ng Konstitusyon at paggatong sa alitan ng mga magkakaaway na pulitiko. Maging babala sana ang sinasabi sa Mga Kawikaan 21:13, “Ang hindi pumapansin sa daing ng mahirap, daraing din balang araw ngunit walang lilingap.” Dumaraing ang ating mga magsasaka at mga dukhang walang makain. Naririnig ba sila ng mga nasa poder? Masasabi ba nating may pagkiling sila sa mahihirap, na mahalagang prinsipyo ng mga panlipunang turo ng ating Simbahan?

Mga Kapanalig, ang pagtugon natin tuwing El Niño ay hindi lang dapat pangmatagalan at batay sa siyensya. Nakatuon din dapat ito sa kapakanan ng mga kapatid nating pinakamaaapektuhan. 

Sumainyo ang katotohanan.

Book Reading

 159,992 total views

Uso pa ba ang pagbabasa ng libro ngayon, kapanalig? O mas uso pa ang magcellphone maghapon?

May survey noong 2017 na nagsasabi na marami pa rin namang mga kabataan, pati mga adults sa ating bansa na nagbabasa pa rin. Ayon sa survey, kada buwan, mga mahigit walong oras ang ginugugol ng mga bata sa pagbasa ng printed books, habang ang mga adults, nasa mga mahigit siyam na oras. Nagbabasa rin sila ng mga e-books. Mga 14 hours kada buwan ang ginugugol ng kabataan para dito, habang mga halos 12 hours ang mga adults. Kadalasan, ang mga magulang ang dahilan kung bakit ang mga bata ay nahihilig sa pagbabasa.

Magandang balita, ito, hindi ba, at magandang entry-point upang mas dumami pa ang mga book readers sa ating bansa. Maganda itong alternatibo kaysa maghapong social media.

Pero kapanalig, marami man ang bumabasa pa rin sa atin, halos hindi naman nadagdagan ang bilang nila, at hindi rin humahaba ang oras ng kanilang pagbasa. May malaki kasing hadlang bakit hindi na dumadami pa ang book readers sa atin – ito ay ang presyo.

Napakamahal ng libro sa ating bayan, kapanalig. Hindi ka makakabili ng obra o classic sa murang halaga. Ayon nga sa survey, hanggang 199 lamang ang nais gastusin ng mga readers natin para sa libro. Mahal na nga rin ito kapanalig, lalo na kung ibabawas mo ito sa daily minimum wage – ikatlo o one-third agad ang mawawala. Mas nanaisin pa ng iba na bumili ng bigas, o di kaya ng data.

Ang libro, kapanalig, ay nagiging luxury item na rin para sa marami nating mga kababayan. Textbooks na lamang mula sa paaralang pampubliko ang binabasa ng marami, at hindi ito madagdagan pa. Mahal na ang bumili ng libro mula sa sariling bulsa. Hindi na ito praktikal pa. Mas mura pa nga ang streaming TV subscription per month kumpara sa ibang mga libro.

Liban sa mahal na presyo, ang mga libro ay available lamang sa mga mamahaling book stores sa loob ng malls kung saan madalang makapasok ang maraming mga Pilipinong maralita. Nai-intimidate sila pumasok dito dahil halatang hindi sila ang market. Pangmayaman talaga ang aura o ambiance ng mga ito, bagay na hadlang sa mga Pilipinong maralita.

Kapanalig, kung nais nating dumami pa ang nagbabasa at tumaas ang reading comprehension natin, gawin nating accessible ang libro sa ating mga kababayan. Magtatag tayo ng mas maraming mga public at community libraries na maaaring puntahan ng ating mga kababayan. Kung pwede nga, lahat sana ng ating mga parke at green spaces ay libraries, kahit maliit lamang. Ito ay isang uri ng panlipunang katarungan o social justice, kapanalig kung saan hindi natin nililimita ang kaalaman sa mga tao na kaya lamang itong mabili, bagkus binabahagi pa natin ito sa mas nakakarami. Sa ganitong paraan, pinaliit natin ang gap o puwang sa pagitan ng mahirap at mayaman dahil ayon sa Gaudium et Spes: Excessive economic and social disparity between individuals and peoples of the one human race is a source of scandal and militates against social justice, equity, human dignity, as well as peace.

Sumainyo ang Katotohanan.

Katiyakan sa pagkain sa panahon ng tagtuyot

 182,360 total views

Kapanalig, sa panahon ng tagtuyot, nasa likod na ng isipan ng marami nating kababayan ang pag-aalala at nasa dibdib na rin nila ang kabog ng takot. Sasapat kaya ang pagkain ng pamilya ko  ngayong panahon ng tagtuyot?

Ang laki ng epekto ng tagtuyot sa bansa. Marami pa ring lugar sa ating bayan ang agrikultural o rural. At sa mga rural areas na ito, nakatira ang karamihan sa maralitang Filipino. Mahigit 25% ang rural poverty sa ating bansa kapanalig. At hanggang ngayon, ang mga magsasaka at mangingisda pa rin ang mga sektor na may pinakamataas na poverty incidence- 30% para sa mga farmers, at 30.7% sa mga fisherfolks.

Kapag tagtuyot, kapanalig, mas liliit ang produksyon ng mga magsasaka. Bulnerable ang kanilang pananim. At hindi gaya ng bagyo na dadaan panandalian, iba naman ang epekto ng tagtuyot sa sakahan. Buwan ang inaabot ng tagtuyot at dahil dito, walang pananim, walang ani sa mahabang panahon.

Kapag tagtuyot, kapanalig, naapektuhan din ang produksyon ng mga mangingisda. Nagkakaroon ng coral bleaching, mas umaalat at umiinit ang dagat, at nagdudulot din ito ng sakit sa mga isda. Ang mga isa din naghahanap ng mas malamig na lugar, kaya’t malalim ang kanilang nilalanguyan o minsan, lumilipat ng lugar. At dahil ang tagtuyot ay umaabot ng buwan, ang day to day harvest ng mangingisda ay paunti ng paunti.

Ang El Nino kapanalig, ay hindi maiiwasan. Natural na dumadapo ito sa ating bayan, at nasa ating kamay kung paano tayo maghahanda para dito. At ngayong dama na natin ang tigang na dala nito, kaya pa ba natin? Sasapat pa ba ang ating pagkain, lalo na ng  mga rural poor, sa darating na  mga buwan?

Hindi lamang gutom ang ang mararamdaman ng marami dahil sa tagtuyot. Paliliitin nito ang kita ng agricultural sector at magdudulot ng pagtataas ng mga presyo ng mga pagkain. Kung hindi tayo nakakapaghanda dito, magiging malupit ang tagtuyot para sa maraming Pilipino. Ang pagtatag ng mga sustainable sources of water at ang pagtatanim ng mga halamang akma sa tagtuyot ay ilan lamang sa mga paraan na maari nating magawa. Pero kulang ito, kapanalig, kaya’t kailangan nating kumilos pa. Sabi nga sa Gaudium Et Spes: By the work of our hands or with the help of technology, we till the earth to produce fruit and to make it a dwelling place fit for all of humanity. Nasa kamay natin mismo ang paghahanda para sa tagtuyot, at sana’y nakaprepara tayo para dito.

Sumainyo ang Katotohanan.

Turismo sa Pilipinas

 108,667 total views

Kapanalig, summer na naman. Kakambal na ng summer ang turismo sa ating bayan. Sa ganitong panahon hindi lamang ang araw ang hitik na hitik, kundi pati ang industriya ng turismo sa ating bayan.

Nito lamang January, tumaas ng mahigit 23% ang bilang ng mga turista sa ating bansa. Mahgit 574,000 tourists ang dumating sa ating bayan, kumpara sa January noong nakaraang taon na mahigit 464,000. Tataas pa ito ngayong tag-init, dahil maliban sa foreign tourists, mas dumadami na din ang local tourists sa ating bansa.

Ang patuloy na pagtaas ng bilang ng turista sa ating bayan ay nagbibigay ng mas malaking ambag sa ekonomiya ng ating bayan. Pero kapanalig, ang tanong, sa ambag ba nito, may natitira ba para naman sa pangangalaga at proteksyon ng ating mga tourist spots?

May trade off talaga, kapanalig, ang mga malalaking industriya gaya ng turismo. Sa pagdami ng tao sa ating mga tourists spots, mas dumadami siyempre ang basura, ang pagkonsumo, at ang collateral damage sa mga nadadaanan ng tao. Minsan pa nga, may mga pagkakataon na nava-vandalize o binabalahura ang mga scenic spots na ito. May ginagawa ba tayo upang pangangalagaan ang mga lugar na ating pinagkaka-kitaan?

Kapanalig, panahon na upang mapalaganap natin ang sustainable tourism sa ating bayan. Sunod ito sa pangaral mula sa Laudato Si, na nagsasabi na “mahalagang maghanap tayo ng mga komprehensibong solusyon na isinasaalang-alang ang atin ugnayan sa ating mga natural ecosystems at social systems. Sa ngayon, ang tao ay karaniwang kuha na lamang ng kuha mula sa inang kalikasan kahit depleted na o ubos na ang likas yaman. At ang tao ay hindi nakukuntento sa pagkuha, nagtatapon pa siya ng nagtatapon – kaya’t ang puwang o vacuum na kanyang nilikha ay napupuno na lamang ng basura.

Para maging sustainable ang turismo sa ating bayan, paka-isipin natin na hindi lagi kailangan bulabugin ang kalikasan upang maging tourist spot ang isang lugar. Nauuso na ang eco-tourism ngayon, isang uri ng turismo na nakatutok sa natural na pakikisalamuha sa kalikasan -natural experience with nature – na hindi kailangang magtatag ng mga istraktura na puputol o di-disrupt sa natural na daloy ng kalikasan. Sa ganitong paraan, malalasap natin ang ganda ng paligid na walang sinisira o dinudumihan.

Napakahalaga kapanalig, na ating masakatuparan ang sustainable tourism. Kapag ang isang lugar ay ating inabuso, ang restoration nito ay tatagal ng mahabang panahon. Mangangahulugan ito ng pagkasira ng kalikasan, na siyang ating pinagkakakitaan. Ang kinabukasan ng kalikasan at kinabukasan natin ang nalalagay sa peligro. Malinaw kapanalig, na ang ating buhay ay nakatali sa ating kalikasan. Kaya’t sana, matuto na tayong alagaan ito.

Sumainyo ang Katotohanan.

Love

 964 total views

From the gospel today comes the most quoted and even memorized verse: “For God so loved the world that he gave his only Son so that everyone who believes in him might not perish but might have eternal life” (3:16).

The verb “agapaō” ( άγαπάω ), occurred more than a hundred times in the NT and is consistently translated “to love” in a variety of contexts and is predicated on human beings, God, and Christ. When God and Christ are said to love, agapaò conveys the idea of a deep, limitless compassion that is given through the supreme self-sacrificial actions of Christ on the cross in association with the mercy and kindness of God (3:14-18). This is how Jesus commands everyone to “love each other as I have loved you” (15:12-13).
In the conversation with Nicodemus, Jesus, on the cross, is revealed as the divine “I AM” (cf 8:28); acceptance of his claim means salvation. In John’s gospel, the various moments of the salvific act or the two sides of salvation are joined together. Christ on the cross is already revealed as Lord and is the source of life, the one moment of salvation which is that of God (vv16f). The other, that of humans, salvation means to believe in Him and remain in the light (vv18f; cf s1S#22 Light 3/14/21). To accept the light is to embrace the truth; it is to appropriate the crucified and risen Christ with the commitment that faith entails. Eternal life has begun. Otherwise, salvation would not be claimed by those who love darkness instead of light (v 19).

It was love alone that launched this divine initiative. The measure of that love is gleaned from the form it took. He gave his only son (v16). The “handing over” and the “only son” echo Abraham’s willingness to sacrifice Isaac. God is willing to offer his Son to bring the world to salvation. Paul’s letter to the Ephesians (2:4-10, second reading) is a forceful reminder that salavtion is due entirely to God’s love. Men are favored and did nothing to merit it.

Eschatology for John is realized. Belief and eternal life are contemporaneous (v15) as are non-acceptance and condemnation (v18). May we all NOW share in the gift of salvation by believing in the Son and loving as the Father did. Amen!

s1S#22 Light 3/14/21

“…In the NT, the term phōs ( φῶς ), continues the motif of the coming messiah as salvation offered to the Israelites and the nations, (Mt 4:16; Lk 2:32; Acts 13:47), but now comes to a supreme focus in the person of Christ. It is now through the person of the Son of God, as “the light of the world” (John 8:12; cf 1:4-5;9;) that people would be drawn into the kingdom of God. The evangelist John, aware of the language and thought of his contemporaries in Palestine of the early 1st century, (to which the Qumran’s Dead Sea Scrolls has affinity, too), portrays Jesus as light, an antithesis to darkness. In this context, it signifies that in Jesus one finds light, not darkness, righteousness not evil, salvation, not damnation and life, not death.

Light in the Bible then has a powerful underlying redemptive significance. It is the very person of Jesus, the emissary of God, who is light (1 John 1:5) who calls us “out of darkness” into his marvelous light (1 Pt 2:9), so that we may become truly “children of light”, (Eph 5:8)…”

Homily March 10, 2024

 9,787 total views

4th Sunday of Lent Cycle B Laetare Sunday

2 Chr 36:14-16.19-23 Eph 2:4-10 Jn 3:14-21

Dinasal natin sa ating pambungad na panalangin: “Sa masigasig na pagsamba at matibay na pagsampalataya ang Sambayanang Kristiyano ay makadulog nawang masaya sa pagdiriwang ng dakilang kapistahan ng Pagkabuhay.” Nasa ikaapat na Linggo na tayo ng Kuwaresma. Sana tapat tayo sa gawain ng kuwaresma na matiyagang pananalangin, pagpenitensiya at pagtulong sa kapwa. Pinapaala-ala sa atin ng Linggong ito na ang mga pagsisikap na ito ay magdadala ng kaligayahan. Kaya ang kulay ngayong Linggo ay Rosas o Pink, isang kulay na mas masaya kaysa violet. Tinatawag ang Linggong ito na MASAYANG LINGGO, upang ipaalaala sa atin na ang patutunguhan ng kuwaresma ay ang kasiyahan ng pagkabuhay ni Jesus. Patatagin natin ang ating loob. Nangalahati na tayo sa panahon ng Kuaresma. Kaligayahan ng bagong buhay ang kahihinatnan ng panahong ito.

Sa gitna ng mga kahirapan at pagsubok sa buhay, ang ating pag-asa ng magandang kinabukasan ay hindi nakasalalay sa ating kabaitan o kagalingan. Ito ay dahil lang sa habag ng Diyos. Iyan ang pinapakita sa atin sa aklat ng Cronika na ating napakinggan sa unang pagbasa. Napakasama ng bayan ng Israel. Hindi sila naging tapat sa kanilang kasunduan sa Diyos. Paulit-ulit na nagpapadala ang Diyos sa kanila ng mga propeta upang paalalahanan sila at bigyan sila ng warning, ngunit ayaw nilang maniwala. Itinakwil pa nga nila ang mga propeta. Dahil sa katigasan ng kanilang puso dumating ang mga taga-babilonia. Winasak ang kanilang lunsod, sinira ang templo ng Diyos, at ang hindi namatay ay dinala na bihag sa lunsod ng Babilonia na nasa kasalukuyang Iraq. Nanatili sila na dayuhan sa lugar na ito na bihag sa loob ng pitumpung taon.

Pero ang Diyos ay tapat sa kanyang salita kay propeta Jeremias. Hindi sila pinabayaan. Nahabag ang Diyos sa kanila. Dumating ang mga Persians at tinalo ang mga Babilonians. Pinukaw ng Diyos ang loob ni Ciro, ang hari ng Persia, na siya ang kasalukuyang Iran, at pinayagan ang mga Israelita sa bumalik sa kanilang lupain upang itayo ang kanilang lunsod at ang templo ng Diyos. Pinarusahan ang mga Israelita dahil sa katigasan ng kanilang loob ngunit ang huling salita ay hindi ang parusa kundi ang habag ng Diyos. Naligtas sila sa kanilang pagkabihag.

Ito rin ang sinulat ni San Pablo na ating narinig sa ating ikalawang pagbasa. “Napakasagana ang habag ng Diyos at nakapadakila ang pag-ibig na iniukol niya sa atin. Tayo ay binuhay niya kay Kristo kahit noong tayo’y mga patay pa dahil sa ating pagsuway. Naligtas tayo dahil sa kanyang kagandahang-loob.” Dahil dito ang ating kaligtasan ay regalo ng Diyos at hindi resulta ng ating kabutihan at pagsisikap. Kaya wala tayong ipagmamalaki na mahal tayo ng Diyos. Ang ating damdamin sa harap ng biyayang ito ay kababaang loob at pagpapasalamat sa kanya.

Ang ating pagbabalik handog ay hindi galing sa ating kabutihan kundi tanda ng ating pasasalamat sa Diyos. Dahil sa kinikilala natin na mahal tayo ng Diyos kaya tayo ay nagbibigay ng balik handog ng panahon, ng talino at ng yaman. Anumang kabutihan na nagagawa atin ay napakaliit na tugon sa napakadakilang pag-ibig ng Diyos sa atin.

Gaano ba kadakila ang pagmamahal ng Diyos? Ganoon tayo kamahal ng Diyos na binigay niya ang kanyang kaisa-isang anak upang hindi tayo mapahamak, bagkus magkaroon ng buhay na walang hanggan. Ang balak ng Diyos sa atin ay hindi lang na magkaroon tayo ng trabaho o maging malusog tayo, o maging maayos ang kalagayan ng ating pamilya. Oo, gusto din niya ang mga ito para sa atin kasi lahat ng kabutihan ay galing naman sa Kanya. Pero ang pinakabalak niya sa ating lahat ay buhay na walang hanggan sa langit na kasama niya. Mga kapatid, ang buhay ay hindi lang dito sa lupa. Sinabi din ni Jesus na ano ang mapapala natin kung makuha man natin ang gusto natin sa mundo at mawalan naman tayo ng kaligayahang magpasawalang hanggan sa kabilang buhay. Mahal tayo ng Diyos. Binibigyan niya tayo ng maayos na buhay dito sa lupa at buhay na walang hanggan sa langit.

May mga nag-iisip na upang maging maligaya tayo sa kabilang buhay kailangan na magdusa o maging malungkot tayo dito sa lupa. Mali ang paningin na ito. Ang Diyos natin ay Diyos sa buhay na ito at Diyos sa kabilang buhay. Ang kaligtasan ay hindi lang para sa kabilang buhay. Ang kaligtasan ay para din sa buhay na ito. Kaya magsikap tayo na mamuhay ng maayos ayon sa kanyang kalooban. Kumilos tayo laban sa mga sitwasyon na pumipigil sa iba na maging maligaya, tulad ng pagsasamantala sa kanila. Ito ay magdadala sa atin ng kapanatagan ng loob at kaligayahan sa buhay na ito.
Madalas piniprisinta sa atin na masaya ang gumagawa ng masama – naghahalakhakan ang mga lasing, marami ang pera ng mga corrupt at nakatira sila sa magagandang bahay na pinaglilingkuran ng maraming mga alalay. Masaya nga ba sila? Mababaw ang kanilang kaligayahan, ang kung mayroon man, pansamantala lang. Ang nagsisikap na maging malapit sa Diyos at naglilingkod sa kanya at sa kapwa ay tunay na kontento sa buhay. Hindi nasasayang ang buhay nila. Hindi malayo ang Diyos sa kanila. Nagiging makabuluhan ang buhay nila at nagbibigay sila ng pag-asa sa iba.

Ang mga nasa kadiliman ay takot sa liwanag. Takot sila na makita ang kahihiyan nila. Iyan ay sinabi ni Jesus. Nagdadala siya ng liwanag pero ang mga taong masasama ay takot sa liwanag. Kaya takot ang mga pumatay noon sa kanilang drug war. Ayaw nilang imbistigahan sila ng international court na hindi na nila hawak at hindi nila mabibili o matatakot. Takot din ang mga corrupt ngayon kaya pinapapatay nila ang mga radio broadcasters at mga journalists na nag-iimbistiga at nagbubunyag sa kanilang mga ginagawa. Pero wine-welcome ng mga matuwid ang liwanag. Natutuwa sila sa liwanag kasi makikita ang mabubuti nilang ginagawa at lalabas ang katotohanan.

Si Jesus ang liwanag ng mundo. Tanggapin natin siya. Ang pagtataas sa kanya sa krus ay ang pagpapakita ng kanyang pagmamahal sa atin at ng kanyang tagumpay sa kasamaan ng tao. Pahalagahan natin si Jesus na nakataas sa krus. Iyan ay tanda na kahit na gaano pa tayo kasama, mahal niya tayo. Kung naibigay na niya ang kanyang sarili para sa atin, ano pa ang hindi niya gagawin upang tulungan tayo at gawin tayo na tunay na maligaya, sa buhay na ito at sa kabilang buhay?

LUBHANG HINDI KRISTIYANO

 2,228 total views

Ang Mabuting Balita, 09 Marso 2024 – Lucas 18: 9-14

LUBHANG HINDI KRISTIYANO

Noong panahong iyon, sinabi ni Jesus ang talinghagang ito sa mga taong ang tingin sa sarili’y matuwid at humahamak naman sa iba. “May dalawang lalaking pumanhik sa templo upang manalangin: ang isa’y Pariseo at ang isa nama’y publikano. Tumindig ang Pariseo at pabulong na nanalangin ng ganito: ‘O Diyos, nagpapasalamat ako sa iyo pagkat hindi ako katulad ng iba – mga magnanakaw, mga magdaraya, mga mangangalunya – o kaya’y katulad ng publikanong ito. Makalawa akong nag-aayuno sa loob ng sanlinggo; nagbibigay ako ng ikapu ng lahat kong kinikita.’ Samantala, ang publikano’y nakatayo sa malayo, hindi man lamang makatingin sa langit, kundi dinadagukan ang kanyang dibdib, at sinasabi: ‘O Diyos, mahabag po kayo sa akin na isang makasalanan!’ Sinasabi ko sa inyo: ang lalaking ito’y umuwing kinalulugdan ng Diyos, ngunit hindi ang isa. Sapagkat ang sinumang nagpapakataas ay ibababa, at ang nagpapakababa ay itataas.

————

Kung tunay tayong mabuti, hindi natin ikukumpara ang ating sarili sa iba na sa tingin natin ay hindi mabuting tao, para lamang iangat ang ating sarili. Ang gawin nating magmukhang mabuting tao ang ating sarili sa pamamagitan ng kapinsalaan ng iba ay LUBHANG HINDI KRISTIYANO, sapagkat hindi tayo ang maaaring humusga kung ano ang nasa puso ng isang tao. Ang Diyos lamang ang nakakakita nito, at nakikita din ng Diyos ang nasa puso natin. Malamang, makikita ng Diyos sa ating puso na hindi tayo TUNAY NA MABUTI! Tunay ngang ang drum na walang laman ang pinakamainggay!

Panginoong Jesus, panatilihin mo kaming mapagkumbaba at tulungan mong maalala namin na anumang kabutihan mayroon kami ay nanggaling lamang sa iyo!

Single parents

 150,909 total views

Alam mo ba kapanalig, na umaabot sa 15 million ang single parents sa ating bayan? Sa bilang na ito, 95% ay mga babae.

Timely, kapanalig, na mapag-usapan natin ito, lalo na at parating na ang kapistahan ni San Jose ngayong Marso 19. At pag usapin ng pagiging ama, si San Jose ang isa sa pinakamatingkad nating modelo.

Halos lahat ng single parents natin, kapanalig, babae. Isipin na lang natin kung iniwan din ni San Jose si Maria, paano na lamang kaya sila ni Hesus? Kaya’t napaka-tapang, mapagmahal, at  masunurin nga ni San Jose, ng ayon nga sa Mateo 1:18 …An angel of the Lord appeared to him in a dream, saying, “Joseph, son of David, do not be afraid to take Mary as your wife, for that which is conceived in her is of the Holy Spirit… Sinunod niya ito at pinalaki si Hesus kasama si Maria. Sana all, hindi ba, gaya ni San Jose.

Sa panahon natin ngayon, ang pagiging single parent ay di na bago. Pero kapanalig, hindi purke’t madalas itong mangyari ay masasabi na natin itong tama o madali. Sino ba namang umibig ang di magnanais na makasama ng habambuhay ang kanyang iniibig, hindi ba? Kaya’t sana, sa panahon natin ngayon, bigyan nating halaga ang salitang commitment, at gawin natin itong pantali o bigkis sa ating mga samahan, lalo na sa mga kinakasal.

Hindi biro ang mag-asawa – gaya ng pagpapari  o pagmamadre, isa itong bokasyon, isang calling. Yakapin natin ito at bigyang halaga. Ito ay inyong pangako o vow, hindi lamang sa inyong asawa, kundi sa ating pamayanan at lipunan, at lalo na sa Diyos. Sa inyong pag-aasawa, sabay niyong gagampanan ang inyong bahagi o papel sa pagtataguyod ng pamilya, na siyang batayang yunit ng lipunan. Kung ating isasakatuparan ang commitment na ito, mababawasan ang mga babaeng nagiging single parent sa ating lipunan.

Pero aminin natin na may mga pagkakataon, kapanalig, ayaw man ng indibidwal o gusto, na nagiging single parent ang isang tao. Sa ganitong sitwasyon, tayo bilang simbahan, bilang isang lipunan, ay dapat magbigay hindi lamang simpatya o awa, kundi suporta. Kahit single o hindi, kapanalig, hindi ba’t mahirap na ang maging ama o ina sa ating mundo ngayon? Ang uri ng trabaho ng marami sa atin ay hindi child o family friendly. Maski ang ating lansangan ay hindi family friendly. Hindi mo madadala ang anak mo sa trabaho, at walang reliable at abot kayang child services  sa ating bayan kung saan natin maipapag-katiwala ang ating mga anak habang tayo ay tutok sa pagkayod. Kailangan, kapanalig, na mabago natin ang gawi o way of work sa ating lipunan. Kailangan ikonsidera na marami ang may pamilya, at kung nais natin na ma retain ang mga manggagawa, kailangan natin i-integrate ang kanilang family sa kanilang work life. May balanse dapat. Sabi nga sa Pacem in Terris, “Most careful provision must be made for the family both in economic and social matters as well as in those which are of a cultural and moral nature, all of which look to the strengthening of the family and helping it carry out its function.” Para sa mga single parents ngayon na nagtataguyod ng pamilya mag-isa, mas malalim, mas makahulugan, at mas mabilis na probisyon dapat ang ating ilalaan, upang mapalakas pa natin ang kanilang kalooban, mas ma-empower natin sila makita ang kanilang kakayahan,  at ng maabot nila hindi lamang ang kanilang potensyal, kundi lahat ng pangarap nila para sa sarili at sa kanilang mga anak.

Sumainyo ang Katotohanan.

PAGSUNOD

 2,175 total views

Ang Mabuting Balita, 8 Marso 2024 – Marcos 12, 28-34

PAGSUNOD

Noong panahong iyon, lumapit ang isa sa mga eskriba kay Jesus at tinanong siya, “Alin pong utos ang pinakamahalaga?” Sumagot si Jesus, “Ito ang pinakamahalagang utos, ‘Pakinggan mo, Israel! Ang Panginoon na ating Diyos – siya lamang ang Panginoon. Ibigin mo ang Panginoon mong Diyos nang buong puso, nang buong kaluluwa, nang buong pag-iisip, at nang buong lakas.’ Ito naman ang pangalawa, ‘Ibigin mo ang iyong kapwa gaya ng iyong sarili.’ Wala nang ibang utos na hihigit pa sa mga ito.” “Tama po, Guro!” wika ng eskriba. “Totoo ang sinabi ninyo. Iisa ang Diyos at wala nang iba liban sa kanya. At ang umibig sa kanya nang buong puso, buong pag-iisip, at buong lakas, at ang umibig sa kapwa gaya ng kanyang sarili ay higit na mahalaga kaysa magdala ng lahat ng handog na susunugin, at iba pang mga hain.” Nakita ni Jesus na matalino ang kanyang sagot, kaya’t sinabi niya, “Malapit ka nang mapabilang sa mga pinaghaharian ng Diyos.” At wala nang nangahas magtanong kay Jesus mula noon.

————

Hindi sinabi ni Jesus sa eskriba na siya ay kabilang na sa mga pinaghaharian ng Diyos, kundi malapit na siyang mapabilang sa mga pinaghaharian ng Diyos. Ang maging maalam tungkol sa mga utos ay isang bagay lamang, ngunit ang pinakamahalaga ay ang PAGSUNOD sa mga ito upang mapabilang sa pinaghaharian ng Diyos.

Panginoong Jesus, kailangan namin ang iyong Espiritu upang tulungan kaming ibigin ang Diyos nang buong puso, nang buong kaluluwa, nang buong pag-iisip, at nang buong lakas; at ibigin ang aming kapwa gaya ng aming sarili.

WALANG PINAPANIGAN?

 5,070 total views

Homiliya para sa Huwebes sa Ikatlong Linggo ng Kuwaresma, Ika-7 ng Marso, Lk 11:14-23

Pinagaling daw ni Hesus ang isang pipi kaya nakapagsalita ito. Ang dating walang imik ngayon ay nagkaroon ng tinig. Ano ang reaksyon ng iba? Trabaho daw ng dimonyo ang pagpapagaling na ginawa niya.

Madalas pa ring mangyari ang ganyan kahit sa panahon natin. Noong kasagsagan ng EJK, marami ding nabulag, napipi at nabingi—walang nakita, walang narinig, walang masabi. Kahit alam nila na hindi totoong nanlaban ang mga tinokhang diumano na “drug suspect”, na pinatay talaga sila nang walang kalaban-laban. Sa lugar na dikit-dikit ang mga bahay maraming nakakakita, nakakarinig. Maraming witness na nakakasaksi sa mga pangyayari. Pero bakit sila tumahimik? Siyempre naman, sino ba’ng hindi matatakot na baka balikan sila? Baka pamilya nila ang pag-initan? Pag di na makita ng tao ang pagkakaiba ng tama at mali. Pag nanatiling neutral o ayaw pumanig ng tao sa labanan ng mabuti at masama, alin ang mananalo sa labanan? Natural, edi ang masama. Kaya ang pananatiling neutral sa labanan ng tama at mali ay katumbas na rin ng pagpanig sa masama.

Ito ang ibig sabihin ni Hesus sa salitang, “Ang hindi panig sa akin ay laban sa akin; ang hindi ko kasamang nagtitipon ay kasamang nagkakalat.” Tinawag ito ni San Ignacio de Loyola na digmaan ng dalawang bandila: the battle between two standards—ang bandila ni Kristo at bandila ni Satanas.

Sa unang pagbasa, ipina-paalala ng awtor kung ano ang kailangan kung ibig natin na manalo sa labanan: makinig daw sa tinig ng Diyos. Ang mga labanan sa buhay ng tao, madalas ay parang larong hampas-palayok (hit the pot). Ang challenge ay kung paano ka makakalapit sa palayok at makakahampas dito habang nakapiring ang iyong mga mata. Maraming boses na sumisigaw sa paligid mo, nakakalito; ang iba sa kanila kusa kang inilalayo sa palayok, kasi hindi naman ikaw kundi ang anak nila ang gusto nilang papanalunin. Ang sikreto, kung ibig mong manalo sa laro ay makinig nang mabuti sa isang tinig lamang, kilalanin mabuti ang boses na ito—boses ng kaibigan, kapatid o ng tatay. Alin sa mga tinig na sumisigaw ang dapat pakinggan, alin ang maglalayo sa iyo sa palayok, at alin ang gagabay sa iyo patungo sa palayok?

Napagaling ni Hesus ang pipi; nabigyang boses ang dating tahimik. Obvious ba kung bakit hindi lahat matutuwa at mayroong magsasabing trabaho ng dimonyo ang ginagawa niya? Pwede talagang pareho lang ang tinitingnan pero iba ang nakikita ng tao. Ang mabuti sa paningin ng ilan ay masama sa paningin ng iba. Ang trabaho ng Diyos para sa ilan ay mukhang trabaho ni Satanas para sa iba, lalo na doon sa mga hindi marunong kumilatis. Sa unang pagbasa, binabatikos ng manunulat ang bayang matagal nang pinalaya sa Egipto pero ugaling alipin pa rin. Kaya nga sa panahon natin, sa social media, ang kasinungalingan ay naipapalaganap bilang katotohanan. Hindi naman lahat marunong kumilala sa pagkakaiba ng information sa disinformation.

Sabi ng Salmo 95, “Kung sa araw na ito ay marinig ninyo ang tinig ng Panginoon, huwag sanang manatiling matigas ang inyong mga puso katulad ng inyong mga ninuno nang sila’y nasa disyerto pa, nang ako’y hamunin at udyukin nila. Matagal kong binatá ang bayang ito, lumilihis ang kanilang mga puso, hindi alam ang aking mga landas, kaya’t sa galit ko’y aking naisumpa, “Hindi sila makapapasok sa aking pahinga. Hindi sila mapapayapa.”

Lent is acceptance

 8,350 total views

40 Shades of Lent by Fr. Nicanor F. Lalog II
Friday, Memorial of St. John of God, Religious, 08 March 2024
Hosea 14:2-10     ><]]]]]'> + ><]]]]]'> + ><]]]]]'>     Mark 12:28-34
Photo of convolvulus sabatius from frustratedgardener.com
Your words today,
dear Father, 
led me back to the 
Monday reflection of another
blogger about the word
"acceptance":

“Acceptance” can be seen as a passive word suggesting that we just put up with something we cannot change.

On the other hand, it can be a positive condition in our spirituality by which we prepare ourselves to hospitably receive that which we had not expected. Such positive acceptance suggests a non-judgmental, wise, and discerning heart.

Sr. Renee Yann, RSM, https://lavishmercy.com/2024/03/03/accepted/

Why are we so fond,
O God, of doing anything
except precisely what you want
us to do?
Why can't we just accept
your words,
your plans,
or your instructions
we always disregard, 
"hoping" there could be 
something better?

Forgive us, Father,
when even in the 
quagmire of sin and evil,
we keep resisting you,
refusing to accept
your suggestions;
let us learn 
beginning this Lent
when to just stop
and simply accept
you and your words.
Photo by author, Banaba Tree, 2020.

Thus says the Lord: Return, O Israel, to the Lord, your God; you have collapsed through your guilt. Take with you words, and return to the Lord; say to him, “Forgive all iniquity, and receive what is good, that we may render as offerings the bullocks from our stalls.”

Hosea 14:2-3

Draw us closer to you,
Lord Jesus Christ and your
kingdom by accepting
the basic truth of our faith
that the love of God is
always the love of others;
help us realize
life is more than searching
for what is the best
possible condition
or situation we can have
but to accept our whereabouts
where we can give our best selves
to you through others
to make this world a
better one.
'
Everything, O Lord,
begins in finding you
within each of us
so we may find you in others
especially the sick and
the weakest like St. John of God
who simply accepted
everything that came to his life
as coming from you;
it is in our acceptance
of you, O Lord,
that we begin to lovingly serve
you in others because that is
also when we are able to relate
our lives
with your Church,
with the world,
with our callings;
it is in accepting these
that we become
"not far
from the Kingdom
 of God."
Amen.
Photo of a convolvulus tricolor from BBC Gardeners World Magazine.

Street People

 162,026 total views

Kapanalig, napapansin mo pa ba ang mga taong lansangan na nadadaanan mo araw-araw habang papunta ka sa trabaho o paaralan? Nakikita mo pa ba ang kanilang mga sitwasyon, kondisyon, pati kanilang mukha?

Sa mga sidewalks o bangketa, sa tapat ng mga lumang gusali, sa eskinita, makikita natin ang marami nating kapwa Pilipino, kasama ang mga karton na hinihigaan ng kanilang pamilya, o kariton na tinatawag nilang mga tahanan. May mga iba, sa mga lumang buildings sumisilong, pagod, tuliro, at halos wala ng pagasa.

Mahirap bilangin kapanalig, kung gaano karami ang mga mamamayan nating sa lansangan nananahan. May mga datos na nagsasabi na humigit kumulang mga 12,000 ang gumagalang street people sa ating bayan. Pero dahil nga sila ay mobile, mahirap makuha ang eksaktong bilang. Kapanalig, hindi man matiyak, alam nating marami sila. Wala ba tayong magagawa?

Marami sa atin ang natatakot na sila ay lapitan – iniisip natin lagi na baka may mental health issues, baka bayolente sila, baka manakit sila. Pero naisip ba natin kapanalig, na marami sa kanila ay mga taong nawawala, na pinaghahanap din ng kanilang mga pamilya ngunit di na makita o makilala? Naiisip kaya natin na tulad nila, may mga pamilya rin silang naghahanap at naghihintay sa kanila? O hinahanap pa kaya sila ng kanilang kaanak?

Kapanalig, kulang ang dasal at limos kung iyan lamang ang ating ginagawa para sa mga street people. Kailangan dito ng aksyon para naman sila ay maging ligtas. Ang barangay at LGUs kapanalig, ay maaring manguna dito, katuwang ang Department of Social Welfare and Development. Umikot lamang sila at itipon ang mga homeless sa kanilang lugar, linisin, bigyan ng silong, ipanawagan sa kaanak, at tulungan makapagsimula muli, malaki na ang magiging epekto nito. Kaya lamang, siguro, mas nanaig ang takot nating lumapit sa taong grasa kaysa sa pagnanais nating mabago ang buhay niya.

Kapanalig, sana ngayong kwaresma, isa ito sa maging proyekto ng ating mga komunidad. Kongkretong aksyon ang kailangan para sa mga kapwa nating ipinaubaya sa atin ng Diyos para ating alagaan. Dapat natin sanang maunawaan, kapanalig, ang kawalan ng masisilungan ay paglabag sa ating karapatang pantao at niyuyurakan nito ang ating dignidad. Sabi nga sa Gaudium se Spes: All offenses against human dignity, such as subhuman living conditions…all these and the like are criminal: they poison civilization.

Sumainyo ang Katotohanan.

SIYA AY DIYOS

 2,175 total views

Ang Mabuting Balita, 7 Marso 2024 – Lucas 11: 14-23

SIYA AY DIYOS

Noong panahong iyon, pinalayas ni Jesus ang isang demonyong sanhi ng pagkapipi ng isang lalaki, at ito’y nakapagsalita na mula noon. Nanggilalas ang mga tao, ngunit may ilan sa kanila ang nagsabi, “Si Beelzebul na prinsipe ng mga demonyo ang nagbigay sa kanya ng kapangyarihang magpalayas ng mga demonyo.” May iba namang nais siyang subukin, kaya’t nagsabi, “Magpakita ka ng kababalaghang magpapakilala na ang Diyos ang sumasaiyo.” Ngunit batid ni Jesus ang kanilang iniisip, kaya’t sinabi sa kanila, “Babagsak ang bawat kahariang nahahati sa magkakalabang pangkat at mawawasak ang mga bahay roon. Kung maghimagsik si Satanas laban sa kanyang sarili, paano mananatili ang kanyang kaharian? Sinasabi ninyong nagpapalayas ako ng mga demonyo sapagkat binigyan ako ni Beelzebul ng kapangyarihang ito. Kung ako’y nagpapalayas ng mga demonyo sa pamamagitan ni Beelzebul, sino naman ang nagbigay ng kapangyarihan sa inyong mga tagasunod na makagawa ng gayun? Sila na rin ang nagpapatunay na maling-mali kayo. Ngayon, kung ako’y nagpapalayas ng mga demonyo sa pamamagitan ng kapangyarihan ng Diyos, nangangahulugang dumating na sa inyo ang paghahari ng Diyos. “Kapag ang isang taong malakas at nasasandatahan ay nagbabantay sa kanyang bahay, malayo sa panganib ang kanyang ari-arian. Ngunit kung salakayin siya at talunin ng isang taong higit na malakas, sasamsamin nito ang mga sandatang kanyang inaasahan at ipamamahagi ang ari-ariang inagaw. “Ang hindi panig sa akin ay laban sa akin, at nagkakalat ang hindi tumutulong sa aking mag-ipon.”

————

Nanggilalas ang mga tao, ngunit para sa ilan sa kanila hindi ito sapat. Humingi pa ng kababalaghan na magpapakilala na ang Diyos ang sumasakanya, para bang ang pagpapalayas ng demonyo ay hindi kababalaghang mula lamang sa Diyos. Marahil sila ay nainggit kay Jesus, kung hindi, bakit nila sasabihing nagpalayas siya ng demonyo sa pamamagitan ng kapangyarihan ng prinsipe ng mga demonyo? Bakit lalayas ang demonyo sa isang taong sinapian niya? Para sa kanila, ito ay isang malaking tagumpay.

Kapag nagaganap ang isang milagro sa atin o kahit sa iba, maging malaki o maliit na milagro, bilang mga Kristiyano ang kailangan lang nating gawin ay ang kilalanin ang kadakilaan ng Diyos at magpasalamat sa kanya. Walang tanong-tanong. SIYA AY DIYOS.

Salamat Panginoong Jesus, sa mga milagro na nagaganap sa aming buhay araw-araw. Salamat na dahil sa iyo, maaari kaming mapunta sa iyong panig at mag-ipon kasama mo!

Scroll to Top