497 total views
Kapanalig, ang sektor ng mangingisda ang a pinakamahirap na sektor sa ating bayan. Ayon sa Philippine Statistics Authority (PSA), nasa 39.2% ang poverty incidence ng sektor, ang pinamataas na antas ng kahirapan sa lahat ng sektor sa bayan.
Bakit ng ba mahirap ang sektor ng mangingisda sa ating bayan?
Tingnan muna natin ang kalagayan ng pangingisda sa atin. Ayon pa rin sa PSA, ngayong pangalawang quarter ng 2016, bumaba ang produksyon ng pangingisda ng 5.9%. Negatibo ang growth rates ng municipal fisheries pati ng commercial fishing. Ang municipal fisheries kapanalig ay binubuo ng mga maliitang mangingisda. Nitong Abril hanggang Hunyo 2016, bumababa ng 5.06% ang kanilang produksyon. Ang commercial fishing naman na binubuo ng mga lisensyado at malalakihang mangingisda ay bumaba ng 13.12% ang produksyon.
Bagaman bumaba ang growth rate ng sektor, base sa Philippine Annual Fishery Report Update para sa Western and Central Pacific Fisheries Commission (WCPFC), ang Pilipinas pa rin ang isa sa mga top fishing countries sa buong mundo. Tayo rin ang isa sa major tuna producer sa Pasipiko.
Upang tumaas pa ang produksyon ng sektor na ito, maraming mga isyu sa sektor ang dapat harapin. Ayon sa Food and Agriculture Organization (FAO) ang overfishing, kawalan ng maayos na management, eksploytasyon, conflict sa pagitan ng maliit at malaking mangingisda, degradasyon ng kalikasan, kawalan ng pagsasaliksik at inpormasyon, at kakulangan sa teknikal na kapabilidad ng mga namamahala sa sektor ang ila nsa mga isyhung bumabagabag sa sektor.
Kulang naman talaga ang manpower natin kapanalig, na nakatuon sa marine biology at fisheries sa bayan. Ang bulko ng mga divers natin ay hindi mga siyentipiko, kundi leisure divers lamang. Maliban dito, ang maling paraan ng pangingisda ay talamak pa rin. Mahirap sumunod para sa maraming mangingisda dahil kapag walang huli, walang kita. Kaya lamang, dahil sa maling paraan, umuunti ang huli, nasisira pa ang kalikasan. Sasabayan pa ito ng pagtapon ng mga basura sa mga katwang tubig, mas bumubilis tuloy ang pagkasira ng ating karagatan, at pagunti ng bilang mga isda.
Kailangan na nating kumilos kapanalig, para sa pangingisda at para sa ating karagatan. Kailan pa ba natin ito bibigyan ng tamang atensyon, kung kelan wala ng huli? Bumaba na ang produsyon ngayong huling quarter kapanalig, at nanatiling pinakamahirap na sektor ang pangingisda. Ito ay sapat na rason na upang ang sektor naman ang bigyang pokus. Kapag hindi natin hinarapang mga isyung ito, lalo pa silang magpapahirap ng mga mangingisda sa ating bayan sa kalaunan.
Ang pagbigay atensyon sa sektor ay isa na ring uri ng pagsasabuhay ng pagtatangi sa maralita, na isa sa mga prinsipyo ng panlipunang turo ng Simbahan. Kapanalig, ang maralita, partikular na ang mangingisda, ay hindi “burden” o problema. Sila ay bumubuo ng sektor na malaki ang kontribusyon sa ating ekonomiya. Ayon nga sa Populorum Porgressio, kailangan nating iwaksi ang mentalidad na ang maralita ay pabigat sa ating buhay. Ang kanilang pagsulong sa buhay at pagsulong din natin bilang isang lipunan.
