Homily April 21, 2024

 1,116 total views

Homily April 21, 2024
4th Sunday of Easter Cycle B
Good Shepherd Sunday
World Day of Prayer for Vocations
Acts 4:8-12 1 Jn 3:1-2 Jn 10:11-18

Taon-taon ang ika-apat na Linggo ng panahon ng Muling Pagkabuhay ay Good Shepherd Sunday. Maliwag ang sinabi ni Jesus sa atin ngayong araw: “Ako ang mabuting pastol.” Paano siya naging mabuting pastol? Siya ay mabuting pastol kasi kilala niya ang kanyang tupa, mahal niya ang bawat isa sa mga tupa niya, pinapangalagaan at ipinagtatanggol niya sila at inaalay niya ang kanyang buhay para sa kanyang tupa upang hindi sila mapahamak.

Kilala ni Jesus ang bawat isa sa atin. Magandang Balita ito kasi ngayon, numbers na lang tayo. Kaunti ang nakakakilala sa atin. Ang mahalaga ay hindi kung sino o ano tayo kundi ang ID natin at kung may pera ba tayo, o may card. Pero sa dinami-dami ng mga tao sa mundo, kilala ako ng Diyos at minamahal niya ako. Ganoon nga ang pagmamahal niya sa akin na kahit na ako man lang ang tao sa mundo, mamamatay siya para sa akin. Kilalanin mo at maniwala ka na mahal ka ng Diyos. Ibinigay ni Jesus sa iyo ang kanyang buhay at ginagabayan ka niya sa buhay na ito upang maging kasama ka niya sa langit. Ibig niyang ibahagi sa iyo ang kanyang kaligayahan.

Bilang mabuting pastol ipinagtatanggol niya tayo. Hindi siya tulad ng isang taong upahan na kung may panganib na, tumatakas na. Pagdating ng lion o ng asong gubat, sumisibat na. Hahayaan na lang na malapa ang mga tupa, basta siya ay ligtas. Ang mabuting pastol ay naninindigan at ipinaglalaban ang kanyang tupa. Noong nagpresenta ang batang si David kay haring Saul na kalabanin ang malahiganteng Goliath, sabi ni Saul na hindi mo kaya iyan. Bata ka pa. Sabi ni David na hindi ako natatakot diyan. Nahaharap ko nga ang mga lion at mga oso na lumalapit sa aking tupa. Haharapin ko rin ang higanteng iyan. Iyan ang mabuting pastol. Matapang at hindi nagpapabaya sa mga inaalagaan niya.

Bilang mabuting pastol gusto ni Jesus na tipunin ang lahat ng mga tupa niya, kahit na iyong wala pa sa kanyang kawan. Sinabi ni Jesus: “Mayroon akong ibang tupa na wala sa kulungang ito. Kinakailangan na sila’y alagaan ko rin.”

Ang pagiging mabuting pastol ni Jesus ay pinagpapatuloy ngayon ng simbahan, ang katawan ni Kristo. Nakita natin ito sa ating unang pagbasa. Napagaling ni Pedro at ni Juan ang isang tao na lumpo na mula pa sa pagkabata niya. Malaking himala ito at maraming tao ang nakumbinsi sa kapangyarihan ni Jesus na namatay ngunit ngayon ay muling nabuhay at may kapangarihan na magpagaling.
Naranasan nila ang kanyang kapangyarihan sa pagpapagaling sa lumpong ito. Higit na limang libong mga tao ang nagpabinyag noon. Pinatawag ang dalawang apostol ng mga leaders ng mga Hudyo. Nandoon ang mga pinuno at matatanda ng bayan. Bilang mabubuting pastol, hindi tumakas o nanahimik ang dalawa. Matapang nilang ipinahayag si Jesus, si Jesus na taga-Nazaret na ipinapako nila sa krus kahit na gusto siyang palayain ni Pilato. Buhay ngayon si Jesus na ito. “Siya ang bato na tinanggihan ninyo na mga tagapagtayo at namumuno sa bahay ng Diyos ngunit siya pala ang pinakamahalagang bato sa gusali ng Diyos.” Hindi lang ipinamukha ni Pedro sa mga leaders ang kanilang pagkakamali. Hinikayat din silang magsisi. Kay Hesus lang matatagpuan ang kaligtasan. Tanggapin na nila siya. Kahit na sila ang nagpapatay kay Jesus, sila ay mga tupa na kailangang pumasok din sa kawan, kaya sa kanila din ipinahayag ang Magandang Balita ng kaligtasan – magsisi, manampalataya at magkakaroon sila ng buhay.

Pero ang tawag sa atin ay hindi lang para maging tupa. Tinatawag tayo na maging anak ng Diyos. Kaya nga pinadala ng Diyos ang kanyang anak upang tayo ay maging mga anak din niya – at iyan nga ang magandang balita – anak na tayo ng Diyos. Nasa atin na ang buhay ni Jesus. Ipinagkaloob na sa atin ang kanyang Espiritu. Matatawag na natin ang Diyos na Ama ko! Magiging maliwanag ang ating pagiging anak ng Diyos kapag nakapasok na tayo sa pastulan kung saan tayo dinadala ng Mabuting Pastol. Doon mababago na tayo. Magiging tulad na tayo ni Jesus. Mapapasaatin na ang tunay na kaligayahan ng mga anak ng Diyos.

Maganda ang balita. May mabuting pastol tayo na gagabay sa atin sa pastulan, ang tahanan ng ating Ama. Hindi niya tayo pababayaan sa daan. Maganda ang balita na dapat ipaabot sa lahat. Pero marami, napakarami, ay hindi pa naaabot. Kaya napakinggan natin ang daing ni Jesus. Marami pa ang aanihin, ngunit kakaunti ang mang-aani. Kaya ang panawagan ni Jesus ay “Manalangin kayo sa may-ari ng bukid na magpadala pa ng maraming mang-aani.” Maraming tupa pa ang papastulin. Kailangan pa natin ng maraming mabubuting pastol.

Kaya nga ang linggo ng Mabuting Pastol ay siyang Linggo ng Pandaigdigang panalangin para sa Bokasyon. O Panginoong Diyos, magpadala ka pa ng maraming manggagawa sa iyong ubasan, mas maraming pastol para sa iyong kawan. Marami pa ang dapat abutin at marami ang nag-aantay at naghahanap ng kaligtasan.

Kailangan tayong magdasal, hindi dahil na hindi alam ng Diyos na kulang ang manggagawa, hindi dahil sa ayaw pa ng Diyos na magpadala, hindi dahil sa hindi nababahala ang Diyos. Kailangan pa tayong magdasal upang maging handa tayo sa mga ipapadala niya. Nandiyan na ang ipadadala niya. Hindi tayong handang tanggapin at alagaan ang mga manggagawa at mga pastol. Buksan natin ang ating puso, buksan natin ang ating mga kamay, buksan natin ang ating mga bulsa upang tanggapin at tulungan ang ipadadala. Marami po ang gustong magpare at magmadre, ayaw naman ng mga magulang o kamag-anak na sila ay payagan. Marami ay gustong mag- katekista, ayaw naman suportahan sa kanilang pamasahe at pangangailangan. Marami ay gustong pumasok sa seminaryo, hindi naman natin sinusuportahan ang seminaryo natin. Hindi naman tayo nagpapaaral ng magpapari o magmamadre. Kaya nga kailangan nating magdasal, kasi talagang kailangan na buksan pa natin ang ating puso upang suportahan ang mga tinatawag ng Diyos.

Homily April 14, 2024

 3,277 total views

Homily April 14, 2024
3rd Sunday of Easter Cycle B
Acts 3:13-15.17-19 1 Jn 2:1-5 Lk 24:35-48

Ang muling pagkabuhay ni Jesus ay ang tagumpay sa kasalanan. Ibinuhos na kay Jesus ang lahat ng fuersa ng kasalanan. Naranasan niya ang iba’t-ibang anyo ng kasalanan. Siya ay pinagbili ni Judas, pinagtinaksilan ni Pedro, pinagbintangan ng mga religious leaders ng kanyang panahon. Naranasan niya ang torture ng mga Romano, ang pagkutya ng mga tao, ang kaduwagan ni Pilato, ang pananahimik ng kanyang mga alagad. Nandiyan din ang walang katarungang pagbibintang at paghuhusga, ang panunulsol ng mga pari pa naman sa mga tao, ang pasakit ng pagkapako sa krus. Natanggap din niya ang huling kamandag ng kasalanan na walang iba kundi ang kamatayan, at masakit at nakakahiyang kamatayan. Ang lahat ng ito ay dinanas ni Jesus at napagtagumpayan niya. Siya ay muling nabuhay! Ang mga bakas ng sugat sa kanyang mga kamay at paa ay hindi na naging tanda ng kahihiyan kundi naging medalya na ng kanyang tagumpay. Hindi siya napahiya. Napagtagumpayan niya ang lahat.

Tayong nakikiisa kay Jesus ay nakikiisa din sa kanyang tagumpay. Ano naman ang ating tagumpay sa kasalanan? Ang kapatawaran! Totoo nandiyan pa rin ang kasalanan, pero wala na itong kapit sa atin. Napapatawad na tayo kahit na gaano kalaki ng ating kasalanan. Iyan ang mensahe ni Pedro at ni Juan sa mga tao doon sa Jerusalem. Maraming mga tao ang nagtipon noong makita nila na ang lumpo na namamalimos sa labas ng templo ay nakalalakad na. Pinaliwanag ni Pedro na ang lumpong ito ay nakalakad dahil sa kapangarihan ni Jesus na muling nabuhay. Oo, namatay siya. Itinakwil nila siya sa harapan ni Pilato kahit na gusto na niya siyang palayain. Pinagbintangan nila ang taong matuwid at banal at pinagpalit sa isang mamamatay tao. Pinapatay nila ang pinagmumulan ng buhay, ngunit hindi siya mapigilan ng kamatayan. Sila ay muling nabuhay. Ang katotohanan na buhay siya ay napagaling niya ng lumpo na nasa harapan nila ngayon.

Pero kahit na ganito ang kanilang ginawa kay Jesus hindi pa huli ang lahat. Sa kanilang pagka-ignorante sa pamamaraan ng Diyos, tinupad nila ang nakasulat sa banal na kasulatan na ang Kristo ay dapat magdusa. Kaya ngayon magsisisi na sila upang matanggal na ang kasamaan na kanilang ginawa. Iyan din ang sinulat ni San Juan na ating narinig sa ikalawang pagbasa. Ayaw ng Diyos na magkasala tayo, pero kung nagkakasala man tayo, nandiyan si Kristo na Tagapamagitan natin. Siya ang handog na nagpapatawad sa kasalanan natin, at hindi lang ng kasalanan natin, kundi kasalanan ng lahat ng mga tao. Kaya hindi na tayo maaalipin ng kasamaan. Matatanggal na ang kasamaan natin.

Sino ang magdadala ng mensaheng ito ng tagumpay at kapangyarihan? Ang mga apostol ni Jesus, na sila mismo ay nagkasala, na sila mismo ay nahirapan na makapaniwala. Nagpakita na si Jesus sa dalawa sa kanila sa daan patungo sa Emaus. Nakita na nila si Jesus na nakatayo sa harap nila. Pinakita na ni Jesus at pinapahipo pa sa kanila ang butas ng pako sa kanyang mga kamay at paa. Kumain na si Jesus ng inihaw na isda sa harap nila upang patunayan na hindi siya multo, pero nag-aalinlangan pa sila. Ang damdamin nila ay magkahalong takot at tuwa. Tuwa dahil nandiyan na si Jesus sa piling nila. Takot at pagkamangha kasi bago ang pangyayaring ito. Siya ba talaga ito? Totoo ba ito?

Pinaliwanag sa kanila ni Jesus na ang nangyari sa kanya ay bahagi ng plano ng Diyos. Nangyari ito sa kanya hindi dahil sa naging mahina siya at hindi siya nakatakas sa mga umuusig sa kanya. Ito ay nakatakda na sa Banal na Kasulatan. Nakasulat doon na magbabata ang Kristo ng kahirapan ngunit mabubuhay na muli sa ikatlong araw. At ngayong buhay na uli siya, ipapahayag na ang kapatawaran ng kasalanan.

Natalo na niya ang kasamaan. At sila, ang mga alagad niya, ang mga saksi sa mga pangyayaring ito. Ganoon nga ang ginawa ng mga apostol. Pumunta sila sa iba’t-ibang bahagi ng mundo at nagpahayag. Hindi lang sila nagpatotoo sa pamamagitan ng kanilang mga salita. Itinaya nila ang kanilang buhay sa mensahe nila. Ang kamatayan at muling pagkabuhay ni Jesus na nagbigay ng lakas sa mga alagad na humayo at magbuhos ng kanilang buhay na ito ay totoo.

Nakarating hanggang sa atin ang mensaheng ito. Natanggap natin ang mga patotoong ito ng mga apostol kaya mayroong tayong apostolic faith. At tayo din ngayon, tinataya natin ang ating panahon, ang ating talento, ang ating yaman sa paniniwalang ito. Dahil sa handog ni Jesus, tayo ay nagbabalik handog. Kaya nga tayo nagsisimba ngayon. Kaya nga tayo nakikiisa sa mga panawagan ng bayanihan. Kaya nga marami sa atin ay nag-se-serve sa iba’t-ibang gawain ng simbahan. Kaya nga tayo nag-aambag ng ating makakayanan sa mga projects ng simbahan. Isinasabuhay natin ang pag-aalay ni Jesus sa paniniwala na makikiisa din tayo sa kanyang tagumpay.

Isabuhay natin at patuloy na ipahayag ang magandang balitang ito. Malaya na tayo sa kasamaan. Pairalin na natin ang kabutihan. Kaya huwag na tayong magpadala sa takot, sa pangamba, sa galit, sa inggit, sa bisyo at sa anumang kasamaan. Manalig tayo at maging generous at makikiisa tayo sa kapangyarihan ni Jesus na muling nabuhay.

Homily April 7, 2024

 5,435 total views

Homily April 7, 2024
2nd Sunday of Easter Cycle B Divine Mercy Sunday
Acts 4:32-35 1 Jn 5:1-6 Jn 20:19-31

Ang muling pagkabuhay ay hindi lang tagumpay ni Jesus. Tagumpay ito ng buong katawan ni Kristo kaya kasama tayong lahat diyan kasi kaisa tayo ng katawan ni Kristo. Narinig natin sa ating ikalawang pagbasa, napagtatagumpayan ng bawat anak ng Diyos ang sanlibutan at nagtatagumpay tayo sa pamamagitan ng pananampalataya. Nananampalataya tayo na si Jesus ay ang anak ng Diyos. Ang pinakaprueba nito ay ang kanyang muling pagkabuhay.

Hindi madali na maniwala sa muling pagkabuhay ni Jesus. Pinakita ito sa atin ni Tomas. Hirap siyang maniwala kahit na sinasabi ng lahat ng mga kasama niya na talagang buhay si Jesus kasi nakita nila siya. Hindi makapaniwala si Tomas dahil absent siya sa grupo. Iyan ang problema ng mga taong absent sa grupo, absent sa community sa kanilang pagmimisa o kanilang pagpupulong. Hirap silang pasundin sa common experience, kasi wala sila doon. Hindi ba iyan din ang nararanasan natin sa mga Kristiyano na palaging absent sa misa? Mababaw ang kanilang pananampalataya at mahirap silang makiisa sa gawain at programa ng simbahan. Pero noong present na si Tomas sa grupo sa ikalawang Linggo at nagpakita uli si Jesus, natunaw ang kanyang pagdududa. Naranasan niya si Jesus na muling nabuhay. Nanalig na siya. Hindi lang niya nakilala si Jesus. Kinilala niya siya na Panginoon at Diyos. Lumuhod siya. Sinamba na niya siya. Kaya mga kapatid, makiisa palagi tayo sa community. Huwag tayong maging absent sa ating mga pagtitipon. Dito mapapalakas ang ating pananampalataya. Dito tayo makikiisa sa kapangyarihan ng muling pagkabuhay ni Jesus. Makikilala natin si Jesus sa ating pakikiisa sa simbahan.

Napakalakas ang kapangyarihan ng pananampalataya sa muling pagkabuhay na natatalo nito ang tanikalang kumakadena sa puso ng mga tao ngayon – ang kadena ng kasakiman at pagkamakasarili na dinadala ng pera at ating mga material na ari-arian. Bahagi ito ng sanlibutan na kailangan nating pagtagumpayan! May nagsasabi na hindi pa malakas ang pananampalataya kundi hindi pa nito nabubuksan ang pitaka at napapaluwag ang bulsa. Madaling magsabi na naniniwala siya sa Diyos, na mahal niya ang Diyos, basta huwag lang pakialaman ang kanyang pitaka, huwag lang humingi sa kanya ng kontribusyon.

Pero makikilala natin na talagang totoo at malalim ang pananamapalataya ng mga unang kristiyano sa Jerusalem at tunay ang kanilang pagkakaisa sa puso’t damdamin na hindi na nila itinuturing na kanila ang kani-kanilang ari-arian. Pinagbibili nila ang kanilang mga lupa’t bahay at ang pinagbilhan ay ibinibigay sa mga apostol at ibinabahagi naman ito sa mahihirap sa kanila. Kaya napakalaki ang transformation na nangyari sa kanilang community. Walang nagdarahop sa kanila. Natutugunan ang pangangailangan ng lahat kasi wala na ring mayaman sa kanila. Ang kanilang pagbabahaginan ang naging maliwanag na tanda na kumikilos sa piling nila ang kapangyarihan ng muling pagkabuhay, na natatalo na nila ang pagkamakasarili. Kaya naging kapani-paniwala ang pahayag ng mga apostol tungkol kay Jesus na muling nabuhay.Successful ang kanilang preaching. Marami ang naniwala. Nakikita at nararamdaman ang pananampalataya sa Christian community.
Ito rin ang sinisikap nating maranasan sa ating pagbabalik handog ng yaman. Kung talagang naniniwala tayo na buhay ang Panginoon at hindi niya tayo pababayaan, hindi na tayo matatakot na maging generous sa pagbabalik handog ng ating kayamanan, kahit na nga magbigay ng 10%. Kung naibigay na ni Jesus ang kanyang buhay sa atin, pababayaan ba niya tayo kung nagbibigay tayo ng ika-pu sa kanyang simbahan? Hindi naman pinabayaan ng Diyos Ama ang pag-aalay ni Jesus. Binuhay siyang muli. Hindi din tayo pababayaan kung tayo ay nagbabahagi ng ating yaman. Pagpapalain din tayo.

Noong taong 2000 idiniklara ni Papa Juan Pablo ikalawa na ang second Sunday of Easter as Divine Mercy Sunday. Sa linggong ito pinapaalaala sa atin ang dakilang habag ng Diyos sa atin. Ang pagkamatay at muling pagkabuhay ng Panginoong Jesus ay talagang tanda ng habag ng Diyos. Kusa itong ginawa ni Jesus para sa atin. Hindi siya napilitan. Wala tayong karapatan dito. Hindi pa nga tayo karapat-dapat sa kaligtasang ito dahil sa ating kasalanan at patuloy na pagkakasala. Kung ito ay ginawa ni Jesus, ito ay dahil lang sa habag niya. Naaawa siya sa ating kawawang kalagayan kaya inalay niya ang kanyang buhay para sa atin. Ang pagkabuhay ni Jesus ay tanda rin ng tagumpay ng kanyang habag. Matatalo natin ang ating pagkamakasarili dahil mahabagin ang Diyos. Tanggapin natin ang kanyang awa. Huwag tayong magpadala sa discouragement o sa ating katigasan ng ulo na magpabaya na lang sa ating kasamaan. Mapagtatagumpayan natin ito kasi mahabagin ang Diyos sa atin.

Ang kaligtasan po ay biyaya ng Diyos. Hindi ito ating kagagawan. Mahabagin ang Diyos sa atin. Tanggapin natin ang kanyang awa. Manalig tayo na anuman ang mangyayari, may kaligtasan pa rin. Kailangang kailangan natin ng mensaheng ito ngayong panahon na parang hindi mapigilan ang katigasan ng puso sa mundo. Nawala na ang awa sa puso ng tao. Sumusulong ang El Nino at ang global warming at ramdam na ramdam nating lahat ang matinding init ng panahon, pero iyan patuloy pa ang pagmimina at pagtatayo ng coal power plant. Huwag tayong magpalinlang. Wala pang responsible mining sa ating panahon ngayon lalo na sa Filipinas. Walang clean coal – walang malinis na uling! Nasaan na ang awa natin sa kalikasan? Ang dami nang namamatay ng gutom, patuloy pa rin ang magbobomba ng Israel sa Gaza. Hindi nila pinapapasok sa Gaza kahit na ang pagkain at gamot sa halos dalawang milyong mga tao. Kung ang dinadahilan ng mga Israelis na may karapatan sila sa lupa sa Israel, di ba may karapatan din ang mga Palestinians sa lupa at sa kanilang buhay? 1,200 lang ang napatay na mga Israelis noong October 7, mula noon hanggang ngayon, halos anim na buwan na ang nakaraan, 32,000 na mga Palestinians ang kanilang pinatay – 14,000 doon ay mga bata. Ang tigas ng puso ng mga Israelis at ng mga bansang nagbibigay sa kanila ng armas. Nasaan na ang awa sa kapwa tao? Ganoon din, matigas ang ulo ng mga Russians sa Ukraine. Higit na dalawang taon ang pag-gegiyera nila. Parang wala tayong magawa sa katigasan ng puso dito sa mundo. Tumawag tayo at umasa tayo sa Diyos na mahabagin. Maawa ka sa amin, Diyos na mahabagin. Sa iyo lamang kami umaasa. Palambutin mo ang puso naming mga tao. Ito ang dasal natin sa Divine Mercy:

Holy God, Holy Mighty God, Holy Immortal One, have mercy on us and on the whole world. (repeat 3 times)

First Things First | April 6, 2024

 5,785 total views

First Things First | April 6, 2024
WATCH: Reflection on today’s First Reading from Bp. Broderick Pabillo.

Homily March 10, 2024

 19,255 total views

4th Sunday of Lent Cycle B Laetare Sunday

2 Chr 36:14-16.19-23 Eph 2:4-10 Jn 3:14-21

Dinasal natin sa ating pambungad na panalangin: “Sa masigasig na pagsamba at matibay na pagsampalataya ang Sambayanang Kristiyano ay makadulog nawang masaya sa pagdiriwang ng dakilang kapistahan ng Pagkabuhay.” Nasa ikaapat na Linggo na tayo ng Kuwaresma. Sana tapat tayo sa gawain ng kuwaresma na matiyagang pananalangin, pagpenitensiya at pagtulong sa kapwa. Pinapaala-ala sa atin ng Linggong ito na ang mga pagsisikap na ito ay magdadala ng kaligayahan. Kaya ang kulay ngayong Linggo ay Rosas o Pink, isang kulay na mas masaya kaysa violet. Tinatawag ang Linggong ito na MASAYANG LINGGO, upang ipaalaala sa atin na ang patutunguhan ng kuwaresma ay ang kasiyahan ng pagkabuhay ni Jesus. Patatagin natin ang ating loob. Nangalahati na tayo sa panahon ng Kuaresma. Kaligayahan ng bagong buhay ang kahihinatnan ng panahong ito.

Sa gitna ng mga kahirapan at pagsubok sa buhay, ang ating pag-asa ng magandang kinabukasan ay hindi nakasalalay sa ating kabaitan o kagalingan. Ito ay dahil lang sa habag ng Diyos. Iyan ang pinapakita sa atin sa aklat ng Cronika na ating napakinggan sa unang pagbasa. Napakasama ng bayan ng Israel. Hindi sila naging tapat sa kanilang kasunduan sa Diyos. Paulit-ulit na nagpapadala ang Diyos sa kanila ng mga propeta upang paalalahanan sila at bigyan sila ng warning, ngunit ayaw nilang maniwala. Itinakwil pa nga nila ang mga propeta. Dahil sa katigasan ng kanilang puso dumating ang mga taga-babilonia. Winasak ang kanilang lunsod, sinira ang templo ng Diyos, at ang hindi namatay ay dinala na bihag sa lunsod ng Babilonia na nasa kasalukuyang Iraq. Nanatili sila na dayuhan sa lugar na ito na bihag sa loob ng pitumpung taon.

Pero ang Diyos ay tapat sa kanyang salita kay propeta Jeremias. Hindi sila pinabayaan. Nahabag ang Diyos sa kanila. Dumating ang mga Persians at tinalo ang mga Babilonians. Pinukaw ng Diyos ang loob ni Ciro, ang hari ng Persia, na siya ang kasalukuyang Iran, at pinayagan ang mga Israelita sa bumalik sa kanilang lupain upang itayo ang kanilang lunsod at ang templo ng Diyos. Pinarusahan ang mga Israelita dahil sa katigasan ng kanilang loob ngunit ang huling salita ay hindi ang parusa kundi ang habag ng Diyos. Naligtas sila sa kanilang pagkabihag.

Ito rin ang sinulat ni San Pablo na ating narinig sa ating ikalawang pagbasa. “Napakasagana ang habag ng Diyos at nakapadakila ang pag-ibig na iniukol niya sa atin. Tayo ay binuhay niya kay Kristo kahit noong tayo’y mga patay pa dahil sa ating pagsuway. Naligtas tayo dahil sa kanyang kagandahang-loob.” Dahil dito ang ating kaligtasan ay regalo ng Diyos at hindi resulta ng ating kabutihan at pagsisikap. Kaya wala tayong ipagmamalaki na mahal tayo ng Diyos. Ang ating damdamin sa harap ng biyayang ito ay kababaang loob at pagpapasalamat sa kanya.

Ang ating pagbabalik handog ay hindi galing sa ating kabutihan kundi tanda ng ating pasasalamat sa Diyos. Dahil sa kinikilala natin na mahal tayo ng Diyos kaya tayo ay nagbibigay ng balik handog ng panahon, ng talino at ng yaman. Anumang kabutihan na nagagawa atin ay napakaliit na tugon sa napakadakilang pag-ibig ng Diyos sa atin.

Gaano ba kadakila ang pagmamahal ng Diyos? Ganoon tayo kamahal ng Diyos na binigay niya ang kanyang kaisa-isang anak upang hindi tayo mapahamak, bagkus magkaroon ng buhay na walang hanggan. Ang balak ng Diyos sa atin ay hindi lang na magkaroon tayo ng trabaho o maging malusog tayo, o maging maayos ang kalagayan ng ating pamilya. Oo, gusto din niya ang mga ito para sa atin kasi lahat ng kabutihan ay galing naman sa Kanya. Pero ang pinakabalak niya sa ating lahat ay buhay na walang hanggan sa langit na kasama niya. Mga kapatid, ang buhay ay hindi lang dito sa lupa. Sinabi din ni Jesus na ano ang mapapala natin kung makuha man natin ang gusto natin sa mundo at mawalan naman tayo ng kaligayahang magpasawalang hanggan sa kabilang buhay. Mahal tayo ng Diyos. Binibigyan niya tayo ng maayos na buhay dito sa lupa at buhay na walang hanggan sa langit.

May mga nag-iisip na upang maging maligaya tayo sa kabilang buhay kailangan na magdusa o maging malungkot tayo dito sa lupa. Mali ang paningin na ito. Ang Diyos natin ay Diyos sa buhay na ito at Diyos sa kabilang buhay. Ang kaligtasan ay hindi lang para sa kabilang buhay. Ang kaligtasan ay para din sa buhay na ito. Kaya magsikap tayo na mamuhay ng maayos ayon sa kanyang kalooban. Kumilos tayo laban sa mga sitwasyon na pumipigil sa iba na maging maligaya, tulad ng pagsasamantala sa kanila. Ito ay magdadala sa atin ng kapanatagan ng loob at kaligayahan sa buhay na ito.
Madalas piniprisinta sa atin na masaya ang gumagawa ng masama – naghahalakhakan ang mga lasing, marami ang pera ng mga corrupt at nakatira sila sa magagandang bahay na pinaglilingkuran ng maraming mga alalay. Masaya nga ba sila? Mababaw ang kanilang kaligayahan, ang kung mayroon man, pansamantala lang. Ang nagsisikap na maging malapit sa Diyos at naglilingkod sa kanya at sa kapwa ay tunay na kontento sa buhay. Hindi nasasayang ang buhay nila. Hindi malayo ang Diyos sa kanila. Nagiging makabuluhan ang buhay nila at nagbibigay sila ng pag-asa sa iba.

Ang mga nasa kadiliman ay takot sa liwanag. Takot sila na makita ang kahihiyan nila. Iyan ay sinabi ni Jesus. Nagdadala siya ng liwanag pero ang mga taong masasama ay takot sa liwanag. Kaya takot ang mga pumatay noon sa kanilang drug war. Ayaw nilang imbistigahan sila ng international court na hindi na nila hawak at hindi nila mabibili o matatakot. Takot din ang mga corrupt ngayon kaya pinapapatay nila ang mga radio broadcasters at mga journalists na nag-iimbistiga at nagbubunyag sa kanilang mga ginagawa. Pero wine-welcome ng mga matuwid ang liwanag. Natutuwa sila sa liwanag kasi makikita ang mabubuti nilang ginagawa at lalabas ang katotohanan.

Si Jesus ang liwanag ng mundo. Tanggapin natin siya. Ang pagtataas sa kanya sa krus ay ang pagpapakita ng kanyang pagmamahal sa atin at ng kanyang tagumpay sa kasamaan ng tao. Pahalagahan natin si Jesus na nakataas sa krus. Iyan ay tanda na kahit na gaano pa tayo kasama, mahal niya tayo. Kung naibigay na niya ang kanyang sarili para sa atin, ano pa ang hindi niya gagawin upang tulungan tayo at gawin tayo na tunay na maligaya, sa buhay na ito at sa kabilang buhay?

Homily March 3, 2024

 19,684 total views

3rd Sunday of Lent Cycle B

Ex 20:1-17 1 Cor 1:22-25 Jn 2:13-25

Kilala natin si Jesus na isang taong malumanay, mapagpatawad at mapagpasensya. Siya ay matulungin sa nangangailangan at madaling lapitan. Pero kakaibang Jesus ang napakinggan natin ngayon sa ebanghelyo. Pinagtabuyan niya ang mga taong nagtitinda sa templo, hinagupit ang kanilang mga hayop na pinapangalakal at pinagtataob ang mga lamesa ng mga namamalit ng pera. Galit si Jesus. Ang galit niya ay dala ng kanyang pagmamalasakit sa tahanan ng Diyos. Kaya sinabihan niya ang mga tao: “Huwag ninyong gawing palengke ang bahay ng aking Ama.” Ang kanyang pagmamalasakit ay parang apoy na lumalagablab sa kanyang dibdib. Totoo, ang mga business na ito ay kailangan sa kanilang pagsamba. Ang mga hayop na pinagbibili ay inaalay sa templo. Ang mga tao ay nagpapalit ng pera para may maialay sa templo. Pero dahil sa pangangalakal na ito nagiging parang palengke na lang ang labas ng templo.

Hindi lang si Jesus ang nagalit. Tayo ay nagagalit din. Nasisigawan natin ang iba at napapalo pa nga o nasasampal. Pero madalas ang ating galit ay dahil sa nasaktan tayo ng sinabi o ginawa ng iba. Nainsulto tayo! Hindi tayo pinansin o pinahalagahan. Ang dahilan ng galit natin ay ang sarili. Nagagalit din ba tayo sa kawalan ng katarungan sa iba tulad ng paglapastangan sa Karapatang Pantao ng iba, o sa pagkasira ng kalikasan, o sa panlilinlang sa kapwa tulad ng nangyari sa pagpapapirma ng people’s initiative kuno? Kung magalit man tayo, magalit tayo sa pang-aabuso ng iba at sa mga pagsasamantala na nangyayari. Kaya may tinatawag na righteous anger, o makatarungang pagkagalit.

Ang katibayan na binigay ni Jesus na may kapangyarihan siya na gawin ang ginawa niya ay ang kanyang muling pagkabuhay. Ang templo na gigibain at itatayo pagkatapos ng tatlong araw ay hindi ang templong bato sa Jerusalem ngunit ang templo ng kanyang katawan. Patayin o sirain man ito, itatayo uli ito sa ikatlong araw. Ang kanyang muling pagkabuhay ay ang pinakatanda na pinadala siya ng Diyos at kumikilos siya sa pangalan ng Diyos.

Ang templo ay ang tagpuan ng Diyos at ng tao. Hindi na ang templo sa Jerusalem ang tagpuan ng Diyos at ng mga tao. Kay Jesus natin matatagpuan ang Diyos. Kaya bumibisita tayo sa simbahan at pumupunta tayo sa simbahan kasi doon matatagpuan natin si Jesus sa Banal na Sakramento at sa sama-sama nating pagdarasal.

Hindi lang ang katawan ni Kristo ang templo ng Diyos. Sinabi din sa Bibliya na ang katawan natin ay ang templo ng Espiritu Santo. Nananahan sa atin ang Espiritu ng Diyos at si Jesus mismo ay pumapasok sa ating katawan sa Banal na Komunyon. Sana may malasakit din tayo maging malinis at maayos na tahanan ng Diyos ang ating katawan. Iwaksi natin ang lahat ng kasamaan sa ating sarili. Ang kuwaresma ay ang panahon ng paglilinis ng ating puso.

Binibigyan tayo ngayon ng gabay kung paano manatiling malinis ang ating puso at ang ating katawan. Paano? Sa pagsunod ng sampung utos ng Diyos. Ang sampung utos na ating narinig sa ating unang pagbasa ay hindi pabigat sa ating buhay. Binigay ito ng Diyos pagkatapos na makalaya na ang mga Israelita sa pagkaalipin sa Egipto. Binigay ang mga utos na ito upang tayo ay manatiling malaya at hindi maging alipin ng kasamaan. Mas mabigat ang pagkaalipin na ito kaysa ang pagkaalipin sa Egipto.

Ang sampung utos ay nahahati sa dalawa, mga utos tungkol sa relasyon natin sa Diyos at mga utos tungkol sa relasyon natin sa kapwa. Nauuna ang tatlong utos tungkol sa Diyos kasi magkakaroon lamang tayo ng maayos na relasyon sa kapwa kung maayos ang ating relasyon sa Diyos. Mahalin natin ang Diyos ng higit sa lahat. Kaya siya lamang ang ating kikilalaning Diyos at sasambahin. Ibigay natin ang buong paggalang sa kanya, kaya huwag paglaruan ang kanyang pangalan. Kung talagang mahalaga siya bibigyan natin siya ng naaangkop na panahon upang siya ay sambahin. Kaya ipangilin natin ang Araw ng Panginoon na para sa atin ay ang araw ng Linggo.

Sa ating kapwa naman ibigay natin ang nararapat na paggalang at pagkalinga – sa mga magulang, sa asawa at sa mga anak. Igalang natin ang buhay ng lahat. Huwag tayo papatay, lalo na ng mga bata. Ang lahat ng buhay ay galing sa Diyos kaya ito ay tanggapin at pangalagaan. Ang bawat tao ay may karapatan din sa katotohanan – kaya huwag magsinungaling at manirang puri. Kasama ng paggalang sa kapwa ay ang paggalang sa kani-kanilang ari-arian. Kaya huwag magnakaw. Kasama dito ay huwag maging corrupt kasi ang corruption ay pagnanakaw, at ang ninanakawan dito ay ang maliliit na tao.

Pero hindi lang sapat na hindi tayo gagawa ng masama. Huwag din tayo babalak ng gagawa ng masama. Pati ang intention natin ay maging maayos. Sa pagnanasa palang nagkakasala na tayo, sapagkat sa masasamang pagnanasa sa kapwa at sa kanyang ari-arian nagsisimula nang mabuo ang kasamaan.

Linisin po natin ang ating sarili upang maging kaakit-akit tayong tahanan ng Diyos. Ang batayan ng maayos na pamumuhay ay binigay sa atin sa Sampung Utos. Maaari nating i-summarize ang mga utos na ito sa pag-ibig sa Diyos at sa kapwa. Kaya nga ang sampung utos ay hindi pabigat sa ating buhay. Sila ang nagiging gabay sa atin paano ibigin ang Diyos ng higit sa lahat at ang ating kapwa tulad ng ating sarili.

First Things First | February 19, 2024

 26,484 total views

First Things First | February 19, 2024
WATCH: Reflection on today’s First Reading from Bp. Broderick Pabillo.

First Things First | February 18, 2024

 26,466 total views

First Things First | February 18, 2024
WATCH: Reflection on today’s First Reading from Bp. Broderick Pabillo.

Homily February 18, 2024

 29,967 total views

Homily February 18, 2024
1st Week of Lent
Gen 9:8-15 1 Pet 3:18-22 Mk 1:12-15

Ang panahon ng Kuwaresma ay panahon ng pagpapahalaga ng ating binyag. Minsan lang tayo bininyagan pero ang katotohanan ng binyag ay ating isinasabuhay sa bawat sandali ng ating buhay. Dahil sa binyag, nagkaroon tayo ng bagong buhay. Nakiisa tayo sa kamatayan ni Jesus at sa kanyang muling pagkabuhay. Namatay na tayo sa kasalanan. Napatawad na ang ating kasalanan at patuloy tayong pinapatawad kapag tayo ay nagsisisi. Nakikiisa na tayo ngayon sa buhay ni Jesus bilang anak ng Diyos. Kaya mahalaga na sa panahon ng Kuwaresma tumitingin tayo kay Jesus bilang modelo natin kung paano tayo magiging anak ng Diyos.

Ang ating unang pagbasa ay tungkol sa pagtitipan ng Diyos kay Noe at sa buong sangnilikha. Pagkatapos ng malaking baha na pinadala ng Diyos upang linisin ang mundo na noo’y puno na ng dahas at ng kasalanan, nakalabas na si Noe at ang mga anak niya mula sa daong. Nag-alay ni Noe ng handog sa Diyos at dito nagsalita ang Diyos sa kanya. Magpapasimula uli siya ng bagong mundo. Hindi na niya sisirain ang mundong ito sa pamamagitan ng baha. Ang tanda ng pangakong ito ay ang bahaghari, ang rainbow, na lumalabas pagkatapos ng ulan. Ito ay paalaala ng pangako ng Diyos.
Ang malaking baha ay tanda ng ating binyag. Ito naman ang sinulat ni San Pedro sa ating ikalawang pagbasa. Tulad ng baha, sa binyag nilinis ng Diyos ang ating kasamaan at mapakagsimula tayo ng panibagong relasyon sa Diyos. Nagiging anak tayo ng Diyos tulad ni Jesus.

Si Jesus ay nakiisa sa atin. Siya ay ang Diyos na naging tao. Bilang tao nakiisa siya sa lahat ng kalagayan natin bilang tao, maliban sa kasalanan, kasi ang kasalanan ay hindi naaayon sa ating pagkatao. Noong nilikha tayo ng Diyos, hindi tayo nilikha na makasalanan. Dumating lang ang kasalanan kasi noong tinukso ang ating unang mga magulang, pinili nila ang boses ng isang nilikha, ang ahas, kaysa ang boses ng manlilikha. Oo, ang tukso ay bahagi ng ating karanasan bilang tao. Si Jesus ay tinukso din. Pero hindi dahil sa tinukso tayo, magkakasala na tayo. Tinukso si Jesus pero hindi siya nagkasala. Tinukso si Jesus sa disyerto habang nandoon siyang nagdarasal at nag-aayuno. Ang bayan ng Israel ay sinubok din noong sila ay naglalakbay sa disyerto ng apatnapung taon. Ilang beses nagkasala ang mga Israelita sa disyerto. Palagi silang nagrereklamo sa Diyos at hindi sumusunod sa kanya. Kaya ang mga lumabas sa Egipto ay namatay lahat sa disyerto, maliban kay Josue at Caleb. Ang mga anak at apo nila ang nakapasok sa lupang ipinangako sa kanilang mga ninuno. Iba si Jesus. Siya ang bagong Israel na magsisimula ng bagong bayan ng Diyos. Tinukso siya sa disyerto pero hindi siya nagkasala.

Tinutukso din tayo. Ang tukso ay maaaring nanggagaling sa ating sarili, tulad ng katamaran, kahalayan, o kayabangan. Ito ay maaari ring manggaling sa ating paligid tulad ng ating barkada, ng panunukso ng mga politico tulad ng pananakot nila o pangangako ng ayuda tulad ng nangyari sa People’s Initiative para sa cha-cha, o maaaring manggaling sa tiktok o sa mga videos na napapanood natin sa social media. Ang tukso ay maaaring manggaling mismo sa demonyo. Layuan natin ang mga ito at labanan natin. Ang mga sandata na panlaban natin sa tukso ay ang mga gawain sa kuwaresma: ang panalangin, ang pag-aayuno at ang kawanggawa. Disiplinahin natin ang ating sarili sa ating pagpepenitensiya. Maikipag-ugnay tayo sa Diyos sa pamamagitan ng ating pagdarasal at sa ating pagkawanggawa. Tulad ni Jesus, mapagtatagumpayan natin ang tukso sa ating buhay.

Pero hindi lang sapat na hindi magkasala. Hindi tayo nagiging mabuting Kristiyano kasi hindi na tayo nagkakasala. Makiisa din tayo sa misyon ni Jesus. Pag-alis ni Jesus sa disyerto nagsimula na siya na magpahayag ng Magandang Balita. Ang mensahe niya ay: Ngayon na ang katuparan ng panahon na ipinangako sa atin. Nandito na ang paghahari ng Diyos. Kaya magsisisi na tayo sa ating mga kasalanan at sa Magandang Balita ay manampalataya. Ito rin ang sinabi sa atin noong Miyerkules noong inilalagay sa ating noon ang abo: Talikuran mo ang iyong kasalanan at sa Magandang Balita ay manampalataya.

Nilalabanan natin ang tukso at pinagsisisihan natin ang ating kasalanan upang manalig tayo sa Magandang Balita ng kaligtasan at ito ay ipahayag. At ito nga ang Magandang Balita. Nandito na ang kaligtasan. Nakikiisa na sa atin ang Diyos. Tanggapin natin siya. Tularan natin si Jesus upang mapasaatin ang kanyang kagalakan. Binabahagi na niya sa atin ang kaligayahan ng pagiging anak ng Diyos. Bilang mga anak, manalig tayo sa Diyos Ama na nagmamahal sa atin.

Kailangan ng mga tao ngayon ang Magandang Balitang ito. Maraming mga tao ay nababalot ng lungkot. Parang nag-iisa sila at walang matatakbuhan. Marami ay balisang-balisa sa mga pasanin at responsilibidad sa buhay. Parang nag-iisa sila na nagdadala ng mga problema. Ang iba ay naaalipin ng masasamang ugali o ng galit o ng inggit. Hindi na sila makalaya. Marami ay nagsisikap at abalang-abala sa maraming bagay pero hindi naman sila maligaya. Nandito na ang Magandang Balita. Nandiyan ang Diyos na nagmamahal sa atin. Pinadala na niya ang kanyang anak upang iligtas tayo sa mga pasananin natin. May nagmamahal sa atin at maaasahan natin siya.

Mga kapatid, tanggapin natin at ibahagi natin ang Magandang Balita na ito. Anak tayo ng Diyos. Anumang tukso o anumang nagpapabigat at nagbabanta sa atin sa buhay, malalampasan natin ang mga ito. Minamahal tayo ng Diyos na ating Ama.

First Things First | February 17, 2024

 26,466 total views

First Things First | February 17, 2024
WATCH: Reflection on today’s First Reading from Bp. Broderick Pabillo.

First Things First | February 16, 2024

 26,461 total views

First Things First | February 16, 2024
WATCH: Reflection on today’s First Reading from Bp. Broderick Pabillo.

First Things First | February 15, 2024

 26,461 total views

First Things First | February 15, 2024
WATCH: Reflection on today’s First Reading from Bp. Broderick Pabillo.

First Things First | February 14, 2024

 26,462 total views

First Things First | February 14, 2024
WATCH: Reflection on today’s First Reading from Bp. Broderick Pabillo.