314 total views
Mga Kapanalig, ngayong nalaman na natin ang mga taong nais maging lider ng ating bansa—kabilang ang mga tatakbo sa pagkapangulo—nasa ating mga mamamayan na ang bola, ‘ika nga. Ito na ang panahon upang kilatisin ang pagkatao, kakayanan, at mga pinaninindigan ng mga gustong makakuha ng ating sagradong boto.
Ngunit kung si Pangulong Duterte ang tatanungin, huwag daw tayong “kumuha ng bright” o mga “brilliant” na lider. Mas mabuti raw ang “ordinary-minded” na mga kandidato. Dahil hindi naman buo ang diwa ng mga sinasabi ng ating presidente, hindi natin alam kung ano ang ibig sabihin niya ng “ordinary-minded”. Hindi niya ipinaliwanag kung bakit hindi natin dapat piliin sa balota ang mga “bright” at “brilliant”.
Bagamat binibigyan ng ating Saligang Batas ng pagkakataon ang lahat ng Pilipinong tumakbo sa halalan—basta’t pasok sa tinatawag na age and residency requirements—alam naman nating hindi basta-basta ang pangangasiwa ng buong bansa, kabilang ang paggawa ng mga batas at pagpapatupad ng mga programa gamit ang pera ng bayan. Kaya maaaring kulang pa ang pagiging “ordinary-minded” upang mahusay na magampanan ang mga tungkuling nakaatang sa ating mga lider. Samantala, hindi rin naman automatic na ang mga bright at brilliant ay magiging epektibong pinuno ng bansa. Kung ang pinatutungkulan ng mga salitang ito ay ang mga nakapag-aral, magaling magsalita, o titulado, aba’y may mga ganitong pulitikong magaling ding baluktutin ang batas at gumawa ng katiwalian.
Sa isang homilya noong 2013, may inialok na gabay si Pope Francis upang kilatisin ang mga taong naglilingkod sa pamahalaan. Humility (o kapakumbabaan) at love (o pag-ibig) ang mga pangunahing katangiang mainam daw na hanapin ng mga mamamayan sa kanilang mga lider. Aniya, dapat tanungin ng bawat taong nais manungkulan sa pamahalaan ang kanilang sarili ng dalawang tanong: “Do I love my people in order to serve them better? Am I humble and do I listen to everybody, to diverse opinions in order to choose the best path?” Sa Filipino, minamahal ko ba ang mga tao nang sa gayon ay mas mabuti ko silang mapaglingkuran? Handa ba akong makinig sa lahat at sa iba’t ibang pananaw nang sa gayon ay mapili ko ang pinamamabuting landas para sa bayan?
Ang tunay na kababaang-loob at pag-ibig sa mga pinaglilingkuran ay hindi maididikta ng pagiging ordinary-minded o ng pagiging brilliant. Ngunit kung dadagdagan natin ang mga binanggit ni Pope Francis, ang ganitong mga katangian ay dapat hinahanap sa mga salita at gawa ng mga nais maging lider ng ating bayan.
Patunay ba ng kapakumbabaan ang pagtingin sa sarili bilang tanging tagapagbigay ng solusyon sa ating mga problema? Kababaang-loob ba ang pag-angkin sa mga proyektong dapat lamang nilang isakatuparan gamit ang pera ng mamamayan?
Pag-ibig ba ang pagkiling sa karahasan at pagpatay? Pag-ibig ba ang pagpapalaganap ng kasinungalingan at pagtakbo sa pananagutuan? Pag-ibig ba ang pagsamantalahan ang kahirapan at kahinaan ng mga tao upang magkaroon ng kapangyarihan?
Kung may isang tamang sinabi ni Pangulong Duterte sa kanyang lingguhang Talk to the People, ito ay ang kanyang pahayag na “it’s time for a new set of leaders.” Tama, panahon na upang magkaroon tayo ng bagong mga pinuno. Ngunit tawagin natin silang mga lingkod-bayan—mga lingkod-bayang kinikilala ang dignidad ng buhay ng tao lalo na ng mga mahihina; mga lingkod-bayang hindi balat-sibuyas at natututo sa mga puna; mga lingkod-bayang ipinapagtanggol ang totoo, tuwid, at tama.
Mga Kapanalig, paalala nga sa 1 Timoteo 2:2, “Idalangin rin ninyo ang mga maykapangyarihan, upang tayo’y makapamuhay nang matahimik, mapayapa, maka-Diyos at marangal.” Humingi rin tayo ng tulong sa Panginoon upang mapili natin ang mga pinunong tunay na maglilingkod sa mga Pilipino.
