248 total views
Mga Kapanalig, mag-iisang buwan na nang sumiklab ang gulo sa Marawi City at hindi pa rin ito humuhupa. Habang isinusulat ang editoryal na ito, daan-daan na ang namatay: 58 na sundalo’t pulis, 26 na sibilyan, at 202 kasapi ng armadong grupo. Ilan kaya sa kanila ang mga ama na hindi na umabot sa pagdiriwang ng Father’s Day kahapon? Ilan kaya sa kanila ang may asawa’t mga anak na umiiyak at nangungulila ngayon?
Marami sa atin ang nagdiwang ng Father’s Day kahapon, at napapanahong balikan natin ang mabigat ngunit masayang tungkulin ng pagiging isang ama, isang papel na hindi na magagampanan ng mga nasawing tatay sa bakbakan sa Marawi. Tingnan natin si San Jose, ang tumayong ama ni Hesus dito sa lupa at kabiyak ni Maria, ngunit halos walang naikuwento tungkol sa kanya sa mga Ebanghelyo. Gayunman, sa likod ng katahimikang ito ay isang amang nagtaguyod ng kanyang pamilya upang magampanan ni Hesus ang kanyang misyong tubusin tayong lahat sa ating mga kasalanan.
Una, si Jose ay isang tagapagtanggol. Nang utusan ng Diyos, sa pamamagitan ng isang anghel, si Jose na dalhin sa Ehipto ang sanggol na si Hesus at si Maria upang makatakas kay Herodes, agad siyang sumunod. Bilang ama ni Hesus, sinunod niya ang wika ng anghel at iniwan ang kanyang kabuhayan sa Judea upang ilayô ang kanyang anak sa kapahamakan.
Ikalawa, si Jose ay isang matapat na katuwang. Mula nang magdalantao si Maria hanggang sa maipanganak at lumaki si Hesus, hindi iniwan ni Jose si Maria. Noong biglang nawala ang batang Hesus, tatlong araw siyang hinanap nina Maria at Jose hanggang sa matagpuan nga nila siya sa templo. Ganoon na lamang marahil ang pagkabalisa nila sa pagkawala ng kanilang anak, at kung wala si Jose, mag-isang pagdaraanan ni Maria ang mabigat na karanasang iyon.
Panghuli, si Jose ay isang tagapagtustos. Bagama’t Diyos, si Hesus ay nabuhay bilang tao at tulad natin ay may mga pangangailangan siyang tinustusan ni Jose sa pamamagitan ng pagtatrabaho bilang isang karpintero o manggagawa. Katulad ng mga responsableng ama sa panahon natin ngayon, itinaguyod ni Jose ang kanyang pamilya gamit ang sipag at tiyaga. Si Jose nga ang masasabi nating halimbawa ng isang mabuting haligi ng tahanan.
Mga Kapanalig, itinuturo sa atin ng ating Simbahan na ang pamilya ay ang duyan ng buhay at pag-ibig. Sa duyan na ito natin natutunan ang pag-ibig at katapatan ng Diyos, at ang pangangailangang tumugon sa mga ito. Sa duyang ito nagsisimula ang paghubog natin sa ating mga potensyal, ang pagkamulat natin sa ating angking dignidad, at ang paghahanda sa pagharap natin sa kinabukasan. Sa magkabilang dulo ng duyang ito, naroon ang ating mga ama’t ina.
Ngunit para sa mga naiwan ng mga amang nasawi sa gulo sa Marawi, malaking hamon ang panatilihing matatag ang pinagkakapitan ng duyang ito. Sundalo man o pulis, inosenteng sibilyan man o kasama sa mga kumapit sa patalim, ang mga tatay na nasawi sa gulo sa Marawi ay tiyak na inisip ang kapakanan ng kanilang mga pamilya. Makikita natin sa mga namayapang sundalo’t pulis ang tapang upang protektahan ang kanilang mga anak sa isang magulong kinabukasan. Tiyak ding sa panig ng mga kalaban ng pamahalaan, mayroong mga amang napilitang umanib sa armadong grupo upang matustusan ang pangangailangan ng kanilang pamilya, bagamat ikinalulungkot nating humantong iyon sa pagkakasangkot nila sa terorismo. At sa pagkawala ng mga amang katulad ni “Jose” dahil sa gulo sa Marawi, nawalan ng kaagapay ang kanilang mga kabiyak upang hubugin at itaguyod ang kanilang mga anak.
Mga Kapanalig, hindi lamang mga buhay ang nawawala sa patuloy na bakbakan sa Marawi; maraming pamilya rin ang nasisira. Nawa’y malutas na ang gulo sa Marawi sa lalong madaling panahon nang hindi na madagdagan pa ang mga bata at asawang nangungulila sa isang Jose.
Sumainyo ang katotohanan.
